Aflevering 3
COLUMN | Met de komst van passend onderwijs hebben scholen de verplichting iedere leerling passend onderwijsaanbod te bieden. Passend wil zeggen, passend bij de leerling met een specifieke onderwijsbehoefte vanwege een persoonlijke handicap of omstandigheden die veel invloed hebben op het leren.
Dit legt een zware verantwoordelijkheid op de schouders van docenten, maar ook op die van het schoolmanagement. De eerste hulptroepen bieden zich echter al aan: de Regionale Expertise Centra en het speciaal onderwijs met ambulante begeleiding en de Jeugdzorg met ondersteuning van de leerling of zijn ouders.
Echter, alles staat of valt bij het stellen van een vraag en het accepteren van hulp. Het besef en tevens de erkenning van het feit dat je als leerkracht niet in staat bent om het onderwijs voor deze jongere of deze groep passend genoeg te maken en daarvoor hulp nodig hebt. Met andere woorden: niet de leerling betaalt de rekening maar de leerkracht komt in actie, te beginnen met een verzoek om hulp!
Leerkrachten zijn echter niet gewend én hebben niet geleerd om hulp te vragen. Op zich niet zo verwonderlijk. Leerkrachten hebben door de jaren heen geleerd vooral alles zelf op te lossen. Als eenling voor een klas met soms meer dan dertig kinderen, zonder enige hulp van buitenaf. Dat maakt van mensen overlevers en geen hulpvragers. Daarom valt het hen moeilijk om aan te geven wat nodig is om het wél te kunnen.
Toch zit daar de grootste uitdaging voor passend onderwijs. Aan kunnen geven wat nodig is om het wél te kunnen, met deze jongere of met die klas. De volgende vraag zal dan ook steeds terugkeren: Wat heb je als docent nodig om het wel te kunnen, om ook die leerling onderwijs op maat te kunnen bieden? Is dat extra begeleiding voor die ene leerling in de klas? Is dat een afgescheiden hoekje om tijdelijk wat rust te creëren? Is dat een ruimte of een collega die het overneemt als je het even niet trekt? Of is het een stilteplek voor leerlingen die even de drukte van de klas willen ontvluchten? Waslijsten met oplossingen zijn te bedenken, echter het begint bij de leerkracht, die verantwoordelijk is voor zijn leerlingen, besef heeft van het feit dat het hem aan de juiste instrumenten ontbreekt en ziet en weet wat er nodig is. En vervolgens aan de bel trekt met een vraag om hulp!
En dat is wat van leerkrachten mag worden verwacht in het kader van het passend maken van het onderwijs. Signaleren en weten wat je nodig hebt om succesvol te kunnen zijn!
► Lees hier de vorige aflevering
(c) Naaijkens Media