Beroep: Onderwijs | Aflevering 1.16
COLUMN | Ik kreeg een telefoontje van Maarten. Hij was geïnteresseerd in het Brabantse dialect en had van de provincie subsidie gekregen voor een filmisch onderzoek met als centrale vraag: heeft het Brabants dialect te lijden van de jeugd met een Marokkaanse of Turkse achtergrond? Oftewel: praatten die allochtone gasten wel fatsoenlijk Brabants?
In wat voor wereld leeft het provinciehuis?
Maarten wilde een groepje jongeren filmen, Turkse en Marokkaanse jongens, die gewoon maar wat praatten (‘chillen’ heet dat nu, ‘slap ouwehoeren’ noemden wij dat vroeger), om te achterhalen of ze dat wel met een Brabants accent deden. Hij vroeg mij of er bij ons op school Turkse en Marokkaanse jongens te vinden waren waaraan je kon horen dat ze uit Tilburg kwamen.
In wat voor wereld leeft Maarten?
Ik antwoordde dat het me nog een hele toer leek om een groepje Turkse en Marokkaanse jongens te vinden die geen Tilburgs praatten, maar het project ging tenslotte niet door omdat de directie niet wilde dat onze leerlingen te kakken werden gezet als plat pratende dombo’s.
Tja, zo kun je er ook naar kijken en de directie is natuurlijk de baas, maar ik vond het jammer. Het leek me een mooie gelegenheid om te laten zien (aan dat deel van de wereld dat nog niet weet wat je gewoon elke dag op straat kunt horen) dat dat gezeur over Turkse en Marokkaanse jongens precies dat is: gezeur. Het zijn gewoon Tilburgse jongens. Hier geboren, hier opgegroeid, hier naar school gaand. Dat gesomber over de allochtone medemens, het leven zou een stuk leuker zijn als we daar nu eens mee ophielden.
Zal ik eens wat verklappen? Het komt allemaal goed! Mijn krantenjongen is een Nigeriaan die verlegen grijnst als ik hem tegenkom, ik eet shoarma bij de Egyptenaar (een gezellige kletser) en ik heb een Iraakse collega (He Emad!) Vorig jaar had ik een stagiaire uit Syrië, geen goede stagiaire weliswaar maar hij heeft het wel gehaald (hakken over de sloot).
Het komt goed, maar ja, integratie gaat met snukken en dat doet soms zeer. Au! Zo is het leven. Flink zijn, niet janken, opkrabbelen en doorgaan. Alles komt goed – is dat geen mooie kerstgedachte?
Ik wens het u!
► Lees hier de vorige aflevering