Beroep: Onderwijs | Aflevering 1.23
COLUMN | Eén op tien, dat is volgens mijn vakblad de verhouding tussen journalisten en pr-professionals, in Nederland. Voor elke ijverige persmuskiet die nagelbijtend en kettingrokend geheimen wil onthullen en complotten ontrafelen, staan tien goedbetaalde, snelgebekte en media-bekwame professionals klaar om die geheimen verborgen te houden en die complotten weg te wuiven: niets aan de hand! Storm in een glas water! Sop is de kool niet waard. Business as usual. Nee, daar is mij niets van bekend.
Vaak tevergeefs natuurlijk. Wanneer gaat iedereen zich zorgen maken? Als de voorlichter zegt dat niemand zich zorgen hoeft te maken.
Voor elke onthuller tien verhullers. Zou het waar zijn? De afgelopen twee weken was op ROC Tilburg de verhouding in elk geval anders: met een pr-afdeling van zes, kregen we achttien journalisten op bezoek (vijftien studenten en drie begeleiders). Nou, als dat de onderste steen niet bovenbracht, wat dan wel? De naakte waarheid over het ROC – wie wil dat niet lezen? De afdeling marketing en communicatie hield zeker zijn hart vast? Not. Wij zijn best een leuke school maar er gaat hier ook wel eens iets mis. Denkt u echt dat wij dat niet weten? En dat mag gerust in de krant.
Een gepeperde oproep om als ouders van ROC-studenten nare ervaringen te delen met de krant, leverde vijftien reacties op. Vijftien! Van meer dan vijftienduizend ouders! Eén promille klaagt, nadat ze daartoe zijn aangespoord.
Ik vlak geen enkele klacht uit en de krant zal ze allemaal publiceren op de site – maar voor die score schaam ik me niet.
De titel van het laatste stukje (BD zaterdag 19 februari blz XX) is: ‘Het ROC bestaat niet.’ En tijdens de afscheidsborrel vertrouwt de begeleider me toe: ‘Ik zou na twee weken nog niet kunnen zeggen of het ROC nu een goede school is of niet.’
Ik geef u iets te denken mee: dat is twee keer dezelfde constatering.
Achttien journalisten twee weken lang in de school en het eindigt met twijfel – dat is toch mooi?
► Lees hier de vorige aflevering