COLUMN | Een slechtere start voor ‘passend onderwijs’ hadden we niet kunnen bedenken. We keken er weliswaar naar uit, maar hadden die 300 miljoen bezuinigingen niet ingecalculeerd bij het maken van plannen. Alle aandacht gaat nu helaas uit naar de bezuinigingen, want kwetsbare leerlingen en bezuinigingen maken heel veel emoties los.
De leerlingen met een specifieke onderwijsbehoefte, die zullen blijven. En aan ons, de scholen in een regio, om oplossingen te bedenken voor het bieden van passend onderwijs. Weliswaar met veel meer regelvrijheid dan voorheen, zonder tijdrovende dossiers en procedures waar buitenstaanders over beslissen.
Nee, we krijgen rechtstreeks de zeggenschap over het beschikbare budget en overleggen met ouders over de noodzakelijke extra ondersteuning die een leerling nodig heeft. We wachten niet eerst op een etiket alvorens op zoek te gaan naar een passende oplossing, en bij voorkeur zoeken we die oplossing in de eigen klas of school.
Maar hoeveel vrijheid wordt ons straks werkelijk gegeven? De minister belooft ons dat zij het regulier onderwijs zal ontzien! Ook zegt zij dat zij de medezeggenschap van docenten en ouders wil vergroten en veel geld wil investeren in deskundigheidsbevordering van docenten. Maar mogen de scholen en dus de docenten straks zelf beslissen over die middelen?
Mogen zij beslissen of zij die middelen inzetten voor het professionaliseren van docenten of voor extra ondersteuning in de klas? Zit er immers geen grens aan wat mensen kunnen? Aan het tegelijkertijd op maat bedienen van 25-30 leerlingen? Aan wat één persoon in zijn eentje vermag?
Mijns inziens zullen we creatiever moeten worden in het vinden van oplossingen op maat. Maar die oplossingen kosten wel geld. Zullen we af moeten van het jaarstofklassensysteem waar alle leerlingen eenzelfde programma doorlopen. Moeten we het lef hebben om te variëren, maatwerk leveren en daar maximale regelvrijheid voor opeisen, ook in het inzetten van de beschikbare middelen. Alles gericht op de onderwijsbehoefte van alle leerlingen.
Maar dat betekent dan ook echte vrijheid en geen dwingend keurslijf dat sommige leerlingen niet past. Dat alleen maar is gericht op het behalen van het papiertje om aan standaardnormen te voldoen. Een minister die enerzijds praat over inspraak en tegelijkertijd alles dichttimmert, die enerzijds de lat steeds hoger legt en tegelijkertijd oproept tot passend onderwijs voor álle leerlingen, die minister dwingt ons in een onmogelijke spagaat!
