Beroep: Onderwijs | Aflevering 1.28
COLUMN | Afgelopen donderdag stonden er 80 vmbo’ers voor de deur van het ROC, om rond te kijken bij techniek*. ‘Inkijkdag’ noemen we dat. Ze weten al dat ze ‘iets technisch’ willen, straks, maar wat?
Op zo’n dag laten we ze dan zien wat voor technieksmaken het ROC heeft. (Tenminste, dat is de ideologie die wij als onderwijsgevenden er bij bedenken. Scholieren hebben zo hun eigen beweegredenen: voor de meesten is het in elk geval een leuk uitje. En trouwens: ze moeten gewoon van de decaan, het is beroepenoriëntatie en dat is verplicht.)
We beginnen met een inleiding. Die doe ik en 80 is best een grote groep om plenair toe te spreken, maar ach, de dag is nog jong en ze luisteren wel. Best wel. Er wordt natuurlijk ook geginnegapt, dat hoort erbij met 80 jongens in de zaal. (Herstel: 78 jongens en 2 meisjes. Meisjes en techniek – pft).
De inleiding duurt niet lang en eindigt met de groepsindeling want we gaan natuurlijk niet met 80 man tegelijk door de school lopen. De drie jongens van Kempenhorst uit Oirschot stop ik bij de vijftien van 2College Wandelbos.
Dan heb ik er nog ruim dertig van De Vakschool en krap dertig van De Overlaat uit Waalwijk, dus er moet gecombineerd worden. Dat is even stoeien en dan begint het programma for reel: de ene groep gaat naar het laboratorium van procestechniek, de andere naar de werkplaats van Installatiewerk Brabant. Twee groepen krijgen een rondleiding langs de verschillende praktijklokalen.
Ik ben de gids van één van die groepen en ik begin in de hangar, bij de F-16. Dat betekent dat we de hele school door moeten en dat levert stof tot nadenken op.
Nadenken? Vmbo’ers denken over het algemeen hardop, dus in de gang met leslokalen-met-grote–ramen-naar-de-gang-toe klinkt het ineens keihard: ‘He, die heeft een petje op en de leraar zegt er niks van.’
‘Meneer, mag je hier een petje op? Bij ons op school nie hoor. Nooit nie. Nergens nie. Ook nie in de hal of op de speelplaats.’
‘Ik geloof eigenlijk niet dat het mag, op het ROC, maar ik denk dat niet alle leraren even streng zijn.’
Ergens achter in de groep zegt een brutale snaak net iets te hard: ‘Hem zou een petje ook wel staan’, maar we zijn al weer on the move.
De F-16 wordt pas echt interessant als ik opmerk dat ze dit toestel de komende dagen ongetwijfeld vaak op tv zullen zien, omdat Nederland er zes naar Libië gaat sturen. Voor de rest geloven ze het wel want het grootste deel weet al heel precies wat voor richting ze straks gaan doen, zoals later blijkt.
In de praktijkzaal van mechatronica staat een mooie, miniatuur-kermisschommel van twee meter hoog, kleurig geschilderd en playmobil-poppetjes erin. Het is het examenwerkstuk van een groepje vierdejaars. Sinds kort werkt ie: schommelt heen en weer en draait rond en geeft mooie lichteffecten, dus ik heb me de vorige dag uit laten leggen hoe ik hem aan moet zetten en dat doe ik nu. Iets te triomfantelijk want er gebeurt niets. Shit. Nog een keer: stekker, storingsknop, veiligheidsknop, programma1-knop. Niets.
Ik begin te zweten maar dat helpt niet, dus ik praat er overheen:
Ach, nou ja, er staat blijkbaar geen spanning op, maar.. etc etc.
Maar de leerlingen grijpen hun kans.
‘Goh, en ik ben nog wel speciaal voor deze schommel naar het ROC gekomen.’
‘Ja, de leraar had toch verteld dat dat zo mooi was, als ie bewoog?’
‘Als ik geweten had dat ie niet werkte was ik gewoon thuisgebleven.’
‘Ik heb de decaan gisteren nog gevraagd of ie zeker wist dat die schommel zou werken. Ja, zeidi toen.’
‘Met een petje op was ‘t ‘m wel gelukt.’
En zo gaat het nog even door, maar het helpt niet: de schommel blijft lam hangen.
Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen.
Ps. Bij de evaluatie schreef er eentje bij ‘belangrijk verschil met je huidige school’: Je mag hier een petje op!
*) Dat doen we ook met welzijn, gezondheidszorg, administratie, ict, beveiliging etc etc, maar ik ben alleen van techniek.
► Lees hier de vorige aflevering