COLUMN | In het recent verschenen Onderwijsverslag 2008/2009 van de Onderwijsinspectie wordt, bij mijn weten voor het eerst, een overzicht gegeven van de instellingen die de zogeheten Balkenendenorm overschrijden. Helaas zonder de rugnummers erbij te vermelden dus we moeten het doen met wat kale feiten, maar die zijn op zichzelf al opmerkelijk genoeg.
Dat er hier en daar in het mbo, hbo en het wetenschappelijk onderwijs grootverdieners aan de top staan was al langer bekend. Maar als we het staatje in het Onderwijsverslag mogen geloven dan zijn er ook in het primair en voortgezet onderwijs bestuurders die een riante beloning ontvangen (of ontvingen).
En riant is ook echt riant: minimaal € 188.000. Want dat is inkomensgrens waarboven besturen, op grond van de Wet openbaarmaking publiek gefinancierde topinkomens (WOTP), verplicht zijn een melding te doen aan het ministerie van Binnenlandse Zaken.
In het primair onderwijs ging het in het genoemde verslagjaar om vijf bestuurders, twee meer dan jaar daarvoor toen het er ‘maar’ drie waren. In het voortgezet onderwijs gaat het om drie bestuurders (gelijk gebleven).
Nog een interessant gegeven, het hoogste inkomen in het po was € 290.820 en in het vo € 271.310. Aangetekend zij dat de hoogte het gevolg kan zijn van een ontslagvergoeding, maar een specificatie ontbreekt in het Onderwijsverslag. En voor de volledigheid, in mbo, hbo en wo overschreden in totaal 69 bestuurders de norm.
Het blijft dus gissen waar die grootverdieners zitten. Maar waar zouden ze hun buitensporig salaris op baseren? Op hun in hun ogen onevenredig grote verantwoordelijkheid? Hoe zouden zij – of hun raden van toezicht – dat uitleggen aan hun personeel?
Het beloningsaspect lijkt in het onderwijs – net als in de rest van de maatschappij – een grotere rol te spelen dan voorheen. Een frappant voorbeeld stond onlangs in De Volkskrant. Op de voorpagina prijkte een advertentie met de tekst: Directeur havo/vwo, circa 80.000. Dit soort wervingsadvertenties, met de nadruk op het te verdienen salaris, zag je tot voorheen alleen voor functies in het bedrijfsleven. Voor het onderwijs kies je toch mede op grond van idealistische motieven, maar blijkbaar denken recuiters dat je de beste kandidaten binnenhaalt door ze een financiële worst voor te houden.