Beroep: Onderwijs | Aflevering 1.34
COLUMN | Het ministerie van onderwijs in Zuid-Korea maakt zich zorgen over de kwaliteit van het onderwijs en gaat nu plankjes beschikbaar stellen voor alle scholen voor voortgezet onderwijs. Plankjes!
Plankjes?
Het blijkt namelijk dat onze collega’s in Zuid-Korea moeite hebben om zich tijdens de lessen te concentreren op de lesstof, vandaar.
Oh! Eh, leg het toch maar even uit.
Ja, het is dat ik het zelf gelezen heb in De Pers van afgelopen donderdag (12 mei), anders zou ik het niet geloven, maar het stond er echt. De mode in Zuid-Korea schrijft nu voor pubermeisjes zulke korte rokjes voor, dat er voor onze mannelijke collega’s daar geen beginnen aan is: gewoon rechttoe rechtaan lesgeven. Ze stotteren en blozen, ze raken de draad van hun betoog kwijt, ze hebben geen oog meer voor orde en netheid, voor reinheid, rust en regelmaat – en daar lijdt de kwaliteit van het onderwijs onder.
Tja, je kunt je er iets bij voorstellen (dat wil zeggen ik kan me er iets bij voorstellen en dat doe ik graag), maar dan dat idee van het ministerie: een plankje! Om voor hun kop te spijkeren dus?
Nee, dat staat er bij in De Pers: een plankje om aan de voorzijde van de tafeltjes te spijkeren.
Dat een ambtenaar dat bedenkt (en het natuurlijk ook eerst even thuis bespreekt, met zijn vrouw en kinderen / dochters?), het dan doorspeelt naar zijn baas en die brengt het in bij de commissie ‘Kwaliteitsbewaking voortgezet onderwijs, subcommissie zedelijkheid’, daar wordt gediscussieerd over grootte en materiaal van het plankje (duurzaamheid!) en of er net zoveel plankjes moeten komen als er leerlingen zijn of precies de helft. De minister van onderwijs die het voorstel in het parlement verdedigt.
De pers die er dan natuurlijk al lang lucht van gekregen heeft en zich handenwrijvend beraadt hoe dit uit te melken. Foto’s! En niet van plankjes. Of: óók van plankjes! Een interview met de bedenker van het plan. Met docenten – maar die houden zich wijselijk op de vlakte (‘Is mij persoonlijk nooit opgevallen nee, tja, ik kan me voorstellen dat dit op andere scholen speelt / in de grote stad / op het platteland / in arme wijken / in rijke buurten / …). Met leerlingen, jongens en meisjes. Met de volkszanger die een lied in voorbereiding heeft: Ik wou dat ik een plankje was… Met een achtergrondkoortje natuurlijk.
Het doe mij denken aan het verhaal van collega Jan Hamers uit Breda, die ooit in de lerarenkamer vertelde dat hij, nadat hij tijdens een soortgelijke, direct op hem gerichte actie van een meisje in de vierde klas, voortdurend blozend de draad van zijn verhaal was kwijtgeraakt, haar na de les apart had genomen en discreet had toegefluisterd: ’Adriënne, als je nog eens zo’n kort rokje draagt, moet je wel een schone onderbroek aan doen hoor’ – en toen had zíj een rode kop gekregen, maar ik heb altijd getwijfeld aan dat verhaal.
Ach, dromen en verlangens in het onderwijs – val ze niet te hard, zou ik zeggen, want zonder dromen en verlangens wordt het een saaie boel in het leven en op school. Zet er geen schaamschotje voor.
► Lees hier de vorige aflevering
(c) Naaijkens Media