Beroep: onderwijs | Aflevering 2.3
COLUMN | Begin schooljaar: de eerstejaars snuffelen nieuwsgierig aan hun nieuwe habitat. In onze gangen hangen zo links en rechts foto’s van onderwijsteams en daar staat een groepje meisjes gniffelend naar te kijken. ‘Dat is echt zo’n ouwe hippie’, hoor ik nog net als ik dichterbij kom. Daar moet ik om grijnzen en dat zien ze en als ik voorbij ben klinkt het proestend: ‘Ja, hij ook.’
De eerste week komen honderden nieuwe roc’ers naar school voor hun eerste lesdagen en de organisatie kraakt in zijn voegen. Veruit het meeste loopt natuurlijk goed, maar soms gaat het mis. Net bekomen van dat ‘ouwe hippie’ beland ik in de trappenhal van Stappegoor midden in een woedende klas. Met rode koppen stormen ze naar beneden vanwege een ‘rooster fuck up’ (ik leen even hun term): de les gaat niet door omdat het lokaal niet beschikbaar is, en dat was niet doorgegeven! Dus zij stonden daar voor aap (mijn term) en nu vertrekken zij, luid scheldend. Wat een communicatie! Niet eens doorgeven! Echt het ROC!
‘Ach, dat is niet alleen hier zo hoor, dat gebeurt op alle scholen‘, nuanceert een meisje haar klasgenoten. Wat een aardig meisje.
De verhitte klas komt beneden in de hal aan op hetzelfde moment dat de lefgozers uit hun groep uit de lift stappen. Dat is driest, want de lift is verboden voor studenten maar blijkbaar vonden ze dat dat nu wel kon, nu de school zo’n steek had laten vallen. Helaas, dat treft slecht, want in de hal staat de toezichthouder paraat en hij grijpt in. De zes durf-allen worden staande gehouden en moeten zich publiekelijk de les laten lezen, terwijl hun klasgenoten het grinnikend aanzien. Tenslotte schuifelt de hele groep naar buiten.
Tenslotte? Nee, het gaat nog even door want ik moet ook naar buiten en zij blijven meteen na de deur staan en dat mag niet want daar staan witte lijnen en daar mag je niet blijven staan. Dat zeg ik ze dus.
Hm. Ze verplaatsen zich en masse zwijgend tot nét over de witte streep. Pft, eindelijk rust en tijd voor een sigaret.
Maar op Stappegoor is een rookzone ingesteld en grijnzend wijs ik ze daar op: Roken mag alleen achter de gele lijn.
Dat levert een massief stilzwijgen en een spannend moment op, maar het is nog te vroeg in het jaar voor openlijke weerstand en mokkend vertrekken ze richting gele zone. Opgelucht pak ik mijn fiets. Over een paar weken laten ze zich geen twee keer achter elkaar wegsturen door zo’n ouwe hippie!
► Lees hier de vorige aflevering