Beroep: Onderwijs | Aflevering 2.5
COLUMN | ‘Onderwijsbrabant.nl’ berichtte dat het technisch onderwijs in Vlaanderen(toch wel in Vlaams Brabant hoop ik) ook worstelt met zijn imago.
Ha! Daar weet ik van! Een paar jaar geleden kwam een delegatie uit Vlaanderen op werkbezoek op Stappegoor. Een docententeam van een technische school die zo ongeveer dezelfde leeftijdsgroep bediende als wij, technisch secundair onderwijs heet dat daar.
Vlaamse collega’s! Leuk!. Ik wilde een goed figuur slaan dus ik besteedde meer geld aan de catering dan gewoonlijk. Niks ‘zuunige hollanders en een broodje kaas’, in plaats van de gebruikelijke sneetjes cake bij de koffie zorgde ik voor Vlaamse bonbons die per stuk net op een schoteltje pasten.
Het was een flinke groep, wel een man of twintig, voornamelijk vrouwen, en zoals je kunt verwachten waren ze sympathiek en betrokken en vol belangstelling naar onze aanpak en faciliteiten. Veel vragen en opmerkingen dus tijdens de rondleiding door onze technische praktijklokalen, maar gaandeweg werd de sfeer toch wat bedrukt.
Ik begreep dat niet en dacht bij mezelf wacht maar, je hebt het mooiste nog niet gezien. En inderdaad, zoals altijd bij rondleidingen waren de Oh’s en Ah’s niet van de lucht toen we de hangaar binnengingen en ze de F-16 in het oog kregen.
Ja, dat is makkelijk scoren en daar ben ik niet vies van, maar de stemming bleef ingehouden. En nadat ik wat verteld had over dat vliegtuig en hoe dat hier terecht was gekomen, kwam de directrice, een mooie, strenge vrouw van tegen de vijftig, naast me staan en vroeg me zachtjes of ik niet nóg iets te bezichtigen had. Wat bedoelt u precies, informeerde ik omdat ik het niet begreep (ik had aangekondigd dat de hangar de laatste halte was van de rondleiding).
Ze legde uit dat het gezelschap sip werd van wat ze te zien kregen. Het zag er allemaal zo mooi uit, we zaten zo goed in onze spullen, het was geen vergelijking met wat zij zelf hadden aan faciliteiten en dat was moeilijk te verteren.
Even dacht ik dat ik het verkeerd begreep, maar nee, het was een serieus verzoek – en ik ben er op ingegaan. Eén stuk van ons gebouw aan de Stappegoorweg was nog niet vernieuwd: de oude praktijkruimten van de MTS, waar de jongens indertijd sleutelden aan energietechniek en elektronica en werktuigbouwkundige werkstukken, en dat nu in gebruik was voor opslag van facilitair, voor praktijk van de AKA-opleiding en voor de studio van Sound en Vision. Die gang doen we op slot tijdens de Open Dag want gelooft u mij: het ziet er niet uit en dat willen we aan niemand laten zien. Een ghetto*.
Dat deel van Stappegoor heb ik ze dus laten zien, zonder verdere toelichting, en zodoende eindigde het werkbezoek toch nog met opgewekte gezichten. Ja, zei de directrice me terzijde, zo ziet bij ons de hele school eruit.
Lees hier de vorige aflevering
*) Dit stukje kan nog nét, want nu wordt ook dat deel van Stappegoor op de schop genomen en als de planning uitkomt dan gaat het op de Open Dag van aanstaande januari met vlag en wimpel open, als geheel vernieuwde huisvesting van VAVO.