Beroep: Onderwijs | Aflevering 2.14
COLUMN | Het is december dus we gaan weer op pad naar de vmbo-scholen om daar het verhaal van ROC Tilburg te vertellen aan ouders en leerlingen van leerjaar drie en vier. Dat is leuk werk maar je moet er ’s avonds op uit en dat is minder. Ach, elk voordeel heeft zijn nadeel.
De vmbo-scholen rondom Tilburg bereiden deze sessies zorgvuldig voor: ze vragen ons welke opleidingen wij in de aanbieding hebben en ze vragen hun leerlingen in welke daarvan ze geïnteresseerd zijn. Dat geven ze dan weer aan ons door. Resultaat? Volle lokalen bij opleidingen als de kappers, mode, sport. En bij de opleidingen in de techniek? Hm, dat houdt niet altijd over.
Nu is ‘techniek’ geen opleiding. Elektrotechniek, bouw, mechatronica, installatietechniek*, dat zijn opleidingen, daar kun je voor kiezen en dat gebeurt te weinig. Dus als we ‘techniek’ in het voorlichtingsaanbod opsplitsen in al die verschillende opleidingen, dan stuur je vijf collega’s op pad die elk twee of drie toehoorders voor hun beamer krijgen.
Dat gaat natuurlijk niet. In zo’n geval vegen we alle belangstellenden-techniek bij elkaar en doe ik mijn verhaal.
Dat lukt best goed, want het gaat er bij zo’n eerste kennismaking niet om dat je veel van techniek weet. Als aan het einde van je relaas zo’n Brabantse moeder haar zoon aanstoot en zegt: ‘Heb je opgeschreven wanneer de open dag is want daar moeten we maar eens gaan kijken’, dan heb ik mijn doel bereikt.
Dat is overigens niet het enige wat die moeders tegen hun zoons zeggen, want wat gebeurde me vorige week in Kaatsheuvel? Toen ik de deur van het lokaal stipt op tijd dicht deed en voor een bijna volle zaal mijn verhaal begon, zat er één jongen alleen aan een tafeltje onrustig op zijn stoel te draaien. Na vijf minuten stak een moeder haar hoofd om de hoek van de deur, kreeg de jongen in het oog en liep luidruchtig op hem toe.
Ik stopte midden in een zin, maar ze had geen aandacht voor mij, ze schoof een stoel naar achter, plofte neer en zei hardop tegen haar zoon:
‘Verrrekte gek, ge had op mèn moeten woachte.’
De jongen mompelde wat.
De moeder was niet onder de indruk: ‘Jè, mar gij weet hier de weg en ikke nie’.
Toen kreeg ze mij in het oog en knikte – en iewat verbluft hervatte ik mijn verhaal.
Weer vijf minuten later rinkelde ergens in het lokaal een mobieltje. Het hare! Ze wroette in haar tas, vond het apparaat, drukte op een knopje, schoof haar stoel achteruit en liep lawaaierig het lokaal uit. Ik heb haar niet meer terug gezien.
Benieuwd of ze op de Open Dag komt.
► Lees hier de vorige aflevering
*) Dit is een willekeurige greep uit ons opleidingenaanbod ‘techniek’. Voor het volledige aanbod: zie onze website. Helemaal nieuw: als er voldoende belangstelling is beginnen we een opleiding fietsenmaker.