Beroep: Onderwijs | Aflevering 2.9
COLUMN | Korte inhoud van het voorafgaande: Een paar jaar geleden verklaarde reclamebureau Keessie dat de nieuwe mens geboren was en zijn weg had gevonden naar onze schoolbanken: generatie Einstein. Worden ‘s morgens wakker met hun smartphone in de aanslag en dat gaat de hele dag niet meer over. Het echte leven is online!
Hun wereld is niet plat maar een netwerk waarin zij soepel, wereldwijd meedeinen: geografische en sociale barrières zijn meaningless. Zij onderhouden contacten over de gehele wereld en door alle sociale lagen heen.
Hoe houden wij die digitale superlui bij de les? Door een Balansschool, zoals een wat minder snelle commissie meende?
De scepsis over deze nieuwe leerling was groot, onder de collega’s in het beroepsonderwijs. Wij moesten het nog zien! Of liever gezegd: wij zagen het niet, in onze klassen. Aan onderzoekster Metje Jantje Groeneveld de eer deze scepsis handen en voeten te geven in een serie handzame boekjes die u gratis kunt downloaden bij Hiteq (www.hiteq.org ): Kenmerkend vmbo, Kenmerkend mbo, Ouders@mbo.
En wat we al vermoedden bleek te kloppen! Vmbo: geen Einstein te bekennen. Niet één. Mbo: anderhalve Einsteiner als je heel goed keek, en die alleen in de hoogste niveaus. Dus hoger in het hiërarchische gebouw van het Nederlandse onderwijs neemt het Einsteingehalte toe, maar nergens in het mbo in een mate die je zou verwachten op grond van Keessie.
Het is allemaal veel gewoner, veel aardser ook dan Keessie ons voorspiegelde. Onze vmbo’ers en mbo’ers zijn niet zozeer kinderen van hun tijd als wel kinderen van hun plaats. Ze zijn sterk geworteld in hun eigen, directe omgeving en dat willen ze zo houden. De school moet liefst dichtbij zijn en het belangrijkste in hun leven zijn hun vrienden en hun familie. Niet online maar gewoon, in het echte leven. Ja, ze msn’en en sms’en wel, natuurlijk doen ze dat, maar met dezelfde mensen als waarmee ze real life / real time contact hebben. Internet vervangt hun sociale contacten niet, maar verhevigt ze.
Ze zoeken zekerheid & houvast. Terwijl de ware Einsteiner zichzelf ziet als maat van alle dingen en alleen voor een opleiding kiest als die past bij zijn hoogstpersoonlijke karaktermix, kijken vmbo’ers en mbo’ers wel degelijk naar hun kansen op de arbeidsmarkt. Er moet wél gewerkt worden, later!
En daarvoor is een adequate opleiding nodig. Krijgen ze die ook? Oftewel, wat vinden zij van school?
Nou, dat kan beter. Onze vmbo’ers en mbo’ers hebben heel traditionele wensen mbt het onderwijs, blijkt. Zij willen op school gekoesterd worden: persoonlijk gekend door vakbekwame leraren waar ze tegen opkijken. Zij streven niet naar zelfstandig leren (al was het maar omdat ze moeite hebben met lezen) maar ze vragen lineaire instructie door leraren die voor hen structuur aanbrengen in de leerstof.
Er is dus minder veranderd dan je zou denken, Keessie, in allerlei opzichten. Want wat doe je, als ROC-student, bij onverwachte lesuitval? In de hal van ons gebouw op Stappegoor zie ik een klas techneuten in die aggregatietoestand de trap af komen. Beetje scheldend, beetje ketend. De helft slaat linksaf richting buitendeur. De andere helft gaat naar rechts, richting aula.
Eén van de aulagangers roept zijn maat: ‘He Maarten, kom mee dan.’
Maarten, vlakbij de buitendeur: ‘Ja, wat gaan jullie doen dan?
‘Lekker chillen in de aula.’Maarten laat zich overhalen en even later zie ik ze in de aula, lekker chillend. Ze eten een boterham, drinken daar cola light bij en zitten gezellig een potje te kaarten.
► Lees hier de vorige aflevering over Generatie Einstein
(c) Naaijkens Media