Beroep: Onderwijs | Aflevering: 2.26
COLUMN | Op 15-16-17 maart was Skills Masters en de Beroepenbeurs in Ahoy, Rotterdam. Groot. Erg groot! Vierkante kilometers vol stands met opleidingen en beroepen, scholen en hogescholen. Kies Mij!
Wij stonden er met onze opleiding luchtvaarttechniek. Samen met de vier andere ROC’s die dit aanbieden en waarmee we ijverig samenwerken, want in je eentje is zo’n opleiding moeilijk te behappen. Zaterdag had ik dienst, samen met docent Ton Haakmeester. Ik voor de PR en Ton omdat die er verstand van heeft.
We hadden ook twee studenten gecharterd, als ervaringsdeskundigen (op de foto, rechts Bob). Ik geef een kort signalement:
Tommy Tomaszewski (18 jaar), uit Raamsdonk. Deed vmbo- theoretische leerweg in Waalwijk, aan het Willem van Oranje College. Informeerde bij ons eerst naar werktuigbouwkunde, kwam zo terecht bij mechatronica maar zag al die elektrotechniek niet zitten en dus werd het vliegtuigen.
Bevalt? ‘Heel goed, is echt interessant.’
Tommy gaat vanaf mei 5 maanden op stage in Engeland, Duxford, waar veel historische vliegtuigen staan, vanaf WO-ll. Restauratie en inspectie.
Bob van Es, 19 jaar. Woont in St. Oederode en deed vmbo-tl aan het Fioretti College.
Waarom vliegtuigen? Dat is een verhaal apart. Bobs vader is piloot en van hem heeft Bob een passie voor vliegtuigen. Hij heeft ook al gevlogen: zweefvliegen, motorvliegen, motorzweven. Op vliegveld Seppe bij Roosendaal. Gaat in mei op stage in luchthaven Hilversum: kleine luchtvaart.
Bob en Tommy moeten allebei elke dag 2,5 uur reizen, van thuis naar Tilburg en terug, maar daar halen ze hun schouders over op: tja, zo is dat nu eenmaal. De opleiding is het waard dus dan moet je verder niet zeuren.
Techneuten. Tomas wandelt de stand uit naar het wedstrijdgedeelte en rapporteert even later aan Bob: ’Die uit Amsterdam, die is nu wel de cables aan het riggen maar die schroefbladen, die waren nog niet eens genummerd.’
Bob reageert ongelovig: ‘Nog niet genummerd?’
Tomas: ‘Nee.’
Beide heren schudden hun hoofd. Ik kijk wijs.
Om 4 uur pak ik de trein naar Tilburg en kom te zitten tegenover twee corpsballen. Eerstejaars rechten uit Leiden, ook een jaar of 19. Met een accent zo bekakt dat ik niet wist dat het nog in alle ernst werd gebruikt, bespreken ze de toestand in de wereld. Ik erger me in stilte. De bezuinigingen op passend onderwijs zijn prima. Er is sowieso te veel aandacht voor al die aparte gevallen in de klas. Die leraren moeten gewoon strenger worden en respect afdwingen. Net als met die burka’s. Gewoon verbieden, zoiets wil je toch niet in Nederland?
De trein houdt stil in Dord. Precies op onze ooghoogte hijgt een forse vrouw over het perron, gehuld in een te strakke legging en een sweater die bij andere mensen ruim zou zitten. We kijken alle drie en dan zegt de één: ‘Soms valt er wel iets te zeggen voor een burka.’
Ik grijns achter mijn hand. Bekakt en rechten in Leiden, maar de humor herken ik van mijn techneuten.
> Lees hier de vorige aflevering