Beroep: Onderwijs | Aflevering 3.1
COLUMN | Twee verhalen om het schooljaar te beginnen: ze horen bij elkaar en leren een wijze les. Wat wilt u nog meer, zo vlak na de vakantie.
Verhaal één gaat over een mislukte expeditie naar Gilze-Rijen, naar ‘Gate 2. Daar geven ze luchtvaarttechniek voor gevorderden (= typetrainingen) en ze hielden ze Open Dag. Of wij onze luchtvaarttechniek-opleidingen wilden presenteren? Oke, doen we. Je kunt niet weten, misschien komt onze doelgroep langs.
Dat bleek niet het geval. En niet alleen kwam onze doelgroep niet opdagen, ook van buiten die groep liet niemand zich zien. Er kwam gewoon helemaal niemand, op die zonnige zaterdag in juni.
Nou, niemand. Eén jongen uit onze doelgroep kwam langs, dus we voerden één nuttig gesprek. Met een 14-jarige Dongenaar van het Cambreur College, theoretische leerweg. Hij had nog belangstelling voor techniek ook, dus wat wil je nog meer? Nou ja, die had het ROC op Stappegoor toch wel gevonden, dus veel zoden aan de dijk zette het niet.
Verhaal twee.
Omdat die doodse stilte op de ‘Gate 2’-beurs voor de organisatoren tamelijk gênant was, kwamen die voortdurend langs om te buurten. Om de moed er in te houden, zeg maar. Zo raakten we in gesprek met een 70-jarige veteraan die wilde weten wat een ROC nou eigenlijk was, want dat had je vroeger niet, toch?
‘Nou, wij zijn van de technische opleidingen van het ROC, vroeger heette dat de mts.’
He, dat vond ie leuk: ‘De mts? Daar heeft mijn zoon nog gezeten.’
‘Oh ja?’
‘Ja!’
‘Hoe oud is ie dan?’
‘Achtendertig.’
‘Achtendertig? Dus dan zat ie er zo’n twintig jaar geleden op. Nou, dan zal ik hem wel in de klas gehad hebben. Hoe heet ie?’
Enfin, de naam zei me niets want ik heb duizenden jongens in de klas gehad met mijn éénuursvak maatschappijleer, maar de trotse vader had nog een vervolgverhaal. Want in eerste instantie schoot het niet op, met die jongen, in het onderwijs.
Lagere school. Zozo. Cito-toets, kantje boord. Nét naar de mavo en daar nét een diploma gehaald en toen? Nou mts leek hem wel wat en tot hun verbazing mocht ie nog komen ook, op de mts. (In die tijd hadden we een flinke wachtlijsten en selecteerden we aan de poort.)
En toen: ‘Ja, wij stonden er ook wel van te kijken’, zei hij met slecht verborgen trots, ‘Vanaf dat moment ging het steeds beter.’
Elektrotechniek op de mts. Elektrotechniek op de hts. Naar de Technische Universiteit. Glansrijk afgestudeerd als software engineer. Met die titel door Philips drie jaar uitgezonden naar India, Bangalore, het Mekka van de soft ware-industrie. Groot succes. Inmiddels is zoonlief terug in Nederland, werkt nog steeds bij Philips, nu als directeur in van de fabriek in Dronten.
‘Nou, dat hadden wij echt niet gedacht, toen ie twaalf was en naar de mavo ging.’
Waarom horen deze verhalen bij elkaar?
Nou, het verhaal over die 14-jarige Dongenaar is niet af. Hij was namelijk niet in z’n eentje naar Gate 2 gekomen, maar samen met zijn vader en zijn jonge broertje. Dus ik vroeg aan de vader, nadat we het over de oudste zoon hadden gehad :’En hij?’, wijzend op de jongste.
‘Aha’, zei de vader glimmend van trots. ’Die? Ja, dat is een ander verhaal. Die zit in groep 8 en die gaat straks naar het gymnasium!’
Tja, wat zeg je dan? Je kijkt eens bewonderend naar dat wandelende IQ en knikt goedkeurend en denkt bij jezelf: eens kijken of ie Dronten haalt. Want na de school komt het leven en maatschappelijke carrières verlopen lang niet altijd via de geijkte paden.
Ps: Ik heb ook nog even nagekeken wat die Philipsdirecteur in zijn mts-tijd voor mijn vak had, voor maatschappijleer dus. Zeskommadrie. Hm.
► Lees hier meer over de columnist
