Beroep: Onderwijs | Aflevering 3.12
COLUMN | Studenten moeten bij hun opleidingskeuze niet zozeer naar de arbeidsmarkt kijken, maar hun droom cq passie najagen, volgens Marcel Wintels in Brabants Dagblad van 23 januari. Ik had hem hoger ingeschat dan deze modieuze kletspraat! Hoe komen mensen tot dit soort onzin en waarom vallen ze ons (en hun studenten!) ermee lastig?
Je kunt je schouders erover ophalen, maar vergis je niet: ze maken slachtoffers. Jaren geleden was ik leerlingbegeleider bij onze afdeling elektrotechniek en had ik Michael onder mijn hoede. Michael volgde de opleiding Monteur sterkstroominstallaties, maar hij was niet overtuigd van de juistheid van die keuze, dus ik stuurde hem langs een studiekeuze-adviseur.
Had ik het maar niet gedaan! Hij ging erheen en daarna ging hij naar huis en toen ik hem belde waar hij bleef, zei hij doodleuk door de telefoon (ik zweer dat het waar is): ‘Ik moet er eerst achter komen wat mijn droom is.’
Ik liet de hoorn uit mijn handen vallen van verbazing. En daarna van woede, want ik had dat soort kwats natuurlijk eerder gehoord, het was alleen niet tot mij doorgedrongen dat dit ook in volle ernst geadviseerd werd.
Kijk, als iemand nou echt een droom heeft, tja, dan lijkt het niet verkeerd om daar iets mee te doen (hoewel, W F Hermans schreef ooit dat de droom van de meeste mannen een bed vol blote vrouwen en een niet aflatende erectie was, en om dat nu als levensvervulling na te gaan jagen…). Maar een leerling-monteur adviseren om uit te gaan zoeken wat zijn droom is… dat is misdadige onzin. En de ironie is, dat het raadsel van de juiste opleidingskeuze al 2500 jaar geleden is opgelost.
Door Aristoteles: ‘Waar de behoeften van de wereld en jouw talenten elkaar treffen, daar ligt je roeping.’ (hij schreef dat natuurlijk in het Grieks, maar ik dacht, voor het gemak vertaal ik het even).
Volgende keer meer over dit verbijsterende inzicht.
Vorige aflevering: Tegen de trend in: Vakcollege Tilburg
