Beroep: onderwijs | Aflevering: 3.34
COLUMN | Ach ja, studenten en de manier waarop zij gehoor geven aan mode, religie en peers, het blijft een bron van ergernis, vermaak, verwondering en vreugde. De mooiste moslima-sluier die ik ooit gezien heb was op het Koning Willem l College in Den Bosch, waar ik op bezoek was en mij een zwerm vrolijke gezondheidszorg-meisjes tegemoet kwam, sommige gesluierd en andere niet.
Hoog zomer was het (toen wel!) en de mode scheef strakke, laag uitgesneden t-shirts voor. En één van die aankomende gezondheidszorgsters had aan beide geboden gehoor gegeven: als goede moslima droeg zij keurig netjes haar sluier – boven een strak, modieus t-shirt dat een beroep deed op heel andere goden.
Maar daar wilde ik het niet over hebben, want een collega uit het hoge noorden (Overijsel!) vertelde een mooi verhaal: dat mannelijke collega’s zich bij haar (mentor) kwamen beklagen over de lengte (het gebrek aan) van de rokjes van een studente in haar klas: dat leidde maar af, kon zij daar niet eens iets van zeggen?
De collega moest grinniken – die kerels altijd – maar besloot om er toch maar werk van te maken, de komende ouderavond leende zich daar goed voor. Met ouders erbij zou zo’n opmerking vast meer effect sorteren.
Dus vol verwachting zat zij die ouderavond in haar lokaal te wachten en toen de betreffende studente opgewekt binnen kwam lopen (‘Hoi juf, dit is mijn moeder.’) moest zij opnieuw grinniken en tegelijkertijd zonk de moed haar in de schoenen: vrolijk lachend kwam het meisje aanlopen, gezellig gearmd met haar moeder die dezelfde glimlach had, dezelfde oogopslag, hetzelfde postuur ook – en net zo’n korte rok.
> Vorige aflevering Apache!
