Beroep: Onderwijs | Aflevering 4.28
COLUMN | Als u voor de klas staat dan kent u dat: het genot van een gastdocent. Dat je achter in de klas gaat zitten en voor de verandering eens iemand anders ziet aantobben met dat roedel leerlingen. Zeker als het om een parallel-lessen gaat, is dat heerlijk. Op de MTS had ik elk jaar een voorlichter van defensie over de vloer (het leger is dol op techneuten) en die gaf zonder blikken of blozen twee hele dagen van mijn lessen: elf parallellessen. Hij deed dat ook wel leuk overigens dus ik liet hem zonder gewetensbezwaren zijn gang gaan. Vanuit achter in de klas.
Enfin, ik geef al tien jaar geen les meer dus dit genot is mij reeds lang ontzegd, maar een paar weken terug belandde ik aan de andere kant van de vergelijking: als gastdocent op de School voor Juridische en Administratieve Dienstverlening. De docent had mij gevraagd om iets te vertellen over de ondernemingsraad, want die zit ik voor.
De lesinhoud tevoren netjes doorgesproken met meneer Van Egmond, de docent die mij had uitgenodigd, en, dat had ik ook onthouden van al die lessen vroeger, de les niet tot achter de komma voorbereid want dan slaat het dood. Ik wist de kern van wat ik wilde vertellen en voor de rest|: laat het gebeuren!
En het gebeurde! Lieve lezer, ik moet bekennen: ik werd helemaal vrolijk van de ontdekking dat ik ‘het nog kon’, voor de klas. Het is een voorrecht, echt, ik meen het, het is een voorrecht om op die manier anderhalf uur stuk te slaan met achttien adolescenten. Zeventien meisjes en één jongen – ha, dat was (en is) op de MTS wel anders. Precies andersom zelfs: in elke klas zat / zit gemiddeld één meisje.
Nu heb ik natuurlijk makkelijk praten (daarom doe ik dat ook): hoe leuk sommige dingen ook zijn, als je vaak moet doen wordt alles werk. Je kunt genieten van lesgeven, maar ja, als het je werk is moet het op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag én op vrijdag – en dat is toch een ander verhaal dan af en toe een gastles.
Vandaar deze oproep aan onze bestuurders: gun de mensen voor de klas hun bapo! Voor de buitenstaanders: boven de vijfenvijftig kun je in het onderwijs één dag werk inleveren tegen 10% salaris. Héél veel vijfenvijftigers doen dat en gelijk hebben ze: het onderwijs wordt er beter van! En het onderwijs wordt er slechter van als je die mensen volgend jaar tegen heug en meug weer voor de klas zet op die (kostbare) dagen dat ze zich nu vrij hebben weten te wurmen.
Het cao-voorstel om de bapo af te schaffen, ook voor bestaande gevallen, is een slecht idee. Je kunt niet alles oplossen met gastdocenten!
> Vorige aflevering Ik schaam me…
