Beroep: Onderwijs | Aflevering 4.30
COLUMN | Het is met enige schaamte dat ik beken: ik heb nog nooit van mijn werkzame leven, dat toch al ruim 35 jaar duurt, gestaakt. Nog nooit!
Wel, haast ik mij te zeggen, heb ik op verzoek van de bond een keer gedemonstreerd of zoiets. In Utrecht, stadion Galgenwaard, als ik het mij goed herinner. Het was in elk geval een roteind lopen vanaf Centraal Station Utrecht, maar dat was ook wel weer vermakelijk, want omdat zo ongeveer iedereen met de trein was gekomen en dezelfde route liep naar stadion Galgenwaard, leek het al op een demonstratie vóór ie was begonnen.
Ik weet niet meer waar het over ging, dus waar we tegen waren, of juist vóór. Ik weet nog wel dat we er tevoren over spraken, onder elkaar, als lerarenteam: meedoen of niet? En dat de directie zei:
‘Als je mee wilt doen, oké, maar laat het wel tevoren weten zodat we maatregelen kunnen nemen voor de leerlingen. Anders ontstaat er chaos en dat wil niemand.’
En dat toen iemand van het team zei: het doel van de actie is juist dat er chaos ontstaat, dus dat willen we wél!
Wow. die durfde!
Nu dus weer stakingen en een oproep van de bond om mee te doen. Maar ja, ik werk wel in het beroepsonderwijs maar ik sta niet meer voor de klas en dat betekent dat als ik ga staken, ik mezelf een enorm oor aannaai: al dat werk dat dan blijft liggen, dat blijft ook echt liggen. Liggen wachten dus, tot ik het staken staak en het werk weer oppak. Wat te doen?
Lafhartige mazzel: de stakingsoproep is tot nu toe beperkt tot Groningen.
> Vorige aflevering De leeuwerik
