GASTCOLUMN | door Alisa Lalicic* | Het zou mij een wurst wezen wie de winnaar van het Eurovisie Songfestival zou worden. Al lange tijd ben ik ervan overtuigd dat het doorgestoken kaart is, vriendjespolitiek en geldklopperij. Een goed mislukte poging van Sieneke en Anouk die vogels niet meer liet vliegen.
Ook in 2014 leek het Nederlandse publiek weinig vertrouwen te hebben in Ilse en Waylon. Blijkbaar dacht Europa daar anders over. Het waren the Common Linnets die Nederland naar de tweede plek brachten. Conchita was Europa’s favoriet. Op het eerste gezicht een Oostenrijkse kermisattractie, de vrouw met de baard. Er zat meer achter Conchita’s baard. Met ‘Rise like a phoenix’ heeft ze Europa wakker geschud; een pleidooi voor meer tolerantie voor homoseksualiteit en travestie. Hoewel Nederland op dat gebied al redelijk ver is (acht men), kan de rest van Europa een eyeopener gebruiken. Blijkbaar is daar een vrouw met baard op het Songfestival voor nodig.
Dagelijks zitten er tientallen studenten voor mijn neus. Allen met een eigen karakter, een eigen verhaal. Ik ken de een wat beter dan de ander. Sommige met baarden, anderen niet. Het scala aan studenten lokt de diversiteit binnen een school uit. Anno nu is het vanzelfsprekend dat scholen zich kenmerken met diversiteit. Al kent iedereen een eigen definitie aan de term diversiteit toe. Diversiteit reikt namelijk verder dan nationaliteiten. Stoornissen, religie en seksuele geaardheid behoren eveneens tot diversiteit. Als docent dien je rekening te houden met de verschillen in de klas. Hoewel de verschillen binnen mijn groepen weinig uiteenlopend zijn (voor zover zichtbaar en bekend) vraag ik mij af hoe ik daar als docent op een verantwoorde manier op kan inspelen. Taboes doorbreken en het vooral bespreekbaar maken is mijn manier. Een klassengesprek, een discussie of een persoonlijk gesprek.
Maar stel je nou eens voor dat je een Chonchita-achtige en een jongen mét baard uit Rusland in je klas hebt zitten? Ik weet zeker dat er Conchita’s rondlopen waarvan ik het zelf niet eens weet.. Ik trek iedere baard in twijfel. Kan ik rekening houden met onzichtbare Conchita’s en hoe dan?
Diversiteit kan verschillende vormen in het onderwijs aannemen. In de hedendaagse maatschappij is de diversiteit zeer dynamisch. Voor de een is het een uitdaging, voor de ander een lastig parket. Kwesties als Sotsji, Conchita of het officiële verbod op homohuwelijken zorgen voor opwinding in de wereld. Hoe de storm ook waait, laten we vooral kalm blijven.
*) Alisa Lalicic is afgestudeerd pedagoog. Op dit moment volgt ze bij Fontys een tweede studie tot docent pedagogiek. In het kader van die studie loopt ze stage bij de opleiding Onderwijs en Kinderopvang van ROC Tilburg. Lalicic schrijft regelmatig columns en teksten, onder andere over onderwijs.
