DEN HAAG | ANALYSE | Op 1 augustus is passend onderwijs van kracht is geworden. Alle reguliere scholen van basisonderwijs, voorgezet onderwijs en middelbaar beroepsonderwijs hebben sindsdien een zorgplicht voor leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. Ondersteuning die loopt van dyslexie en hoogbegaafdheid tot stoornissen in het autistisch spectrum.
Kinderen ‘met een vlekje’ als een hete aardappel doorschuiven is er dus met ingang van dit schooljaar niet meer bij. Wie denkt dat daarmee de thuiszittersproblematiek ook als sneeuw voor de zon verdwijnt kan echter van een koude kermis thuiskomen. Zo komen leerbare thuiszitters (leerlingen die wel de capaciteiten hebben om onderwijs te volgen) met een ontheffing van de leerplicht niet eens in de cijfers voor. Begrijpelijk omdat ze formeel de wet niet overtreden. Onbegrijpelijk omdat ze recht op onderwijs hebben maar dat niet krijgen.
Op sociale media roeren ouders en belangenbehartigers van deze en andere thuiszitters dan ook nadrukkelijk de trom en in de media vormen ze het gezicht van de thuiszitterproblematiek. Hun centrale boodschap: passend onderwijs is niet dé oplossing is voor de thuiszitter.
> Lees de volledige analyse van de onderwijsjournalisten Ronald Buitelaar en Emmanuel Naaijkens – eenmalig gratis – bij The Post Online.
