Beroep: onderwijs | Aflevering 5.11
COLUMN | Zaterdag 15 november: om 10 uur gaat de opleidingskeuze-manifestatie van het Beatrix College ‘Zien Doen Beleven’, van start. In de aula staan al onze technische opleidingen te kijk en omdat de route daar begint, krijgen we veel aanloop, ook van mensen die helemaal niet komen voor techniek. Ik sta bij de toegangsdeur van de aula en begroet ze allemaal hetzelfde: ‘Goedemorgen, welkom, hier staan alle technische opleidingen van het ROC.’
Nogal wat bezoekers, vooral meisjes, schrikken daarvan en willen meteen omkeren: ‘Techniek? Da’s niks voor mij.’
Ik heb een grapje klaar: ‘Je kunt er gewoon doorheen lopen hoor, het is niet gevaarlijk of zo.’
Dat doen ze dan maar, toch enigszins op hun hoede lijkt wel.
Het is meteen lekker druk en als een repeteergeweer herhaal ik mijn begroeting (en het grapje). Ik betrap mezelf erop dat ik ook na de lunch, als een haperende automaat, mensen een goede morgen toewens. Valt niemand op.
Na 20 jaar lesgeven op de mts pik ik de potentiële techniekjongens er feilloos uit, maar zoals altijd krijgen we ook aanloop van vaders die onwillig kroost meeslepen omdat zij zelf techniek leuk vinden en er verstand van hebben – en dat willen laten merken. Het kroost ondergaat dit in het algemeen geduldig, valt mij op, als een onschuldige tik van een verder wel aardige pa waar best mee te leven valt. Eén van die vaders kijkt mij na de begroeting ineens aandachtig aan en zegt dan zelfverzekerd: ‘Ik heb nog les van u gehad. Op de mts.’ Een collega van De Rooi Pannen zegt tijdens de lunch hetzelfde.
En Zien Doen Beleven? Heeft de manifestatie en onze techniek-aanwezigheid effect op de doelgroep, de tweede- en derdejaars leerlingen van Beatrix en Reeshof? Nou, we hebben behoorlijk uitgepakt. Alle technische teams hebben een stand ingericht en daarin staat niet alleen ingewikkelde apparatuur maar er zijn ook mooi gemaakte, drie dimensionale puzzels van hout en aluminium, er vliegt er een hexacopter door de aula (niet al te vaak want, zoals ontwerper en maker Tommy me toevertrouwt, ‘Hij heeft veel downwash’, wat dan weer betekent dat het behoorlijk gaat waaien als dat ding in de lucht hangt) en rijdt er een leuk klein robotje (‘Robotino’, zeg niet dat techneuten geen poëtische ziel hebben) door een bescheiden arena.
Er is dus veel te zien, veel te doen en veel te beleven op het Techniekplein. Maar eigen lof stinkt dus ik geef het oordeel door van de jury, bestaande uit Beatrix-leerlingen: het techniekplein kreeg voor zijn presentatie de tweede prijs.Hulde aan mijn collega’s!
Op de foto: de aluminiumpuzzel.
> Vorige aflevering: Sixty-two thousand dollars
