Beroep: onderwijs | aflevering 5.14
COLUMN | Het Finse onderwijs heeft een goede roep dus af en toe gaat er een Nederlandse delegatie op bedevaart naar Finland. Als het Nederlandse mbo zo goed ik is als ik hier af en toe beweer, waarom krijgen wij dan geen bezoek van buitenlandse delegaties?
Dinsdag 2 december bezocht een Chinese delegatie ROC Tilburg aan Stappegoor: 18 directeuren van Chinese roc’s. Nou ja, roc’s. Hun leerlingen zijn van 15 – 23 jaar, begreep ik, en het gaat om beroepsonderwijs – dus waarom zou je hun scholen geen ROC noemen? Ze kwamen uit Zuid-West China, als je op de kaart kijkt, links van Hong Kong en vlakbij Tibet. Het is een achterstandsgebied en ze willen de rest van China graag inhalen dus er wordt ijverig opgeleid.
Meest opvallende mededeling was wel dat de groepsgrootte op hun scholen zo’n 70 – 80 leerlingen is. (Hier past een korte, ongelovige stilte. Zeventig tot tachtig? Ik geloofde het eerst ook niet.) Ook heel apart en iets waar de directeuren zeer over klaagden: hun verantwoordelijkheid voor de leerlingen strekt zich uit tot ver buiten school. Een deel van hun leerlingen is intern, een deel woont gewoon thuis, maar als er buiten school een ongeluk gebeurt dan moet de directeur op het matje komen (ik weet precies niet welk matje). Laatst is er één ontslagen vanwege zoiets.
Ze waren vooral geïnteresseerd in het techniekonderwijs dus ik mocht de rondleiding doen. Nu is mijn Chinees niet meer wat het geweest is, dus ik was wel blij met de Nederlands sprekende tolk. Ze had gestudeerd in Tilburg! Dat kunnen we ook in onze zak steken: ze had eerst in China gestudeerd (econometrie, begreep ik) maar ze wilde méér en, ik citeer: ‘Tilburg heeft in China een uitstekende reputatie op het gebeid van econometrie’, dus ze was naar hier gekomen. Inmiddels werkte ze voor ING en woonde in Rotterdam. Dat tolken was meer een aardigheidje.
En de rondleiding? Ach, wij hebben een mooie school dus dat is makkelijk scoren. Zoals altijd waren de ohs en ahs niet van de lucht toen we de hangar binnenliepen met die F-16 en de Alouette.
‘Wow, this is so cool’, was toch wel een verrassend commentaar.
En dit was een opmerking die ik niet meteen had verwacht (Engels met Chinese tongval dus ik hoop dat ik het goed verstaan heb): dat onze studenten er zo goed uitzagen, zo groot en gezond en vrolijk aan het werk. We hebben niet alleen een mooie school, we hebben ook mooie studenten!
Die zich overigens ook niet onbetuigd lieten als ze op de gang dat Chinese gekwetter hoorden.
‘Konnichi wa’, zei er één.
Daar moesten de bezoekers erg om lachen: ‘Thats Japanese’, zeiden ze grinnikend tegen mij.
> Vorige aflevering: Ik zeg het nog één keer
• Chinese delegatie in de werkplaats waar leerlingen aan de Aloutte sleutelen.
