Beroep: onderwijs | Aflevering 5.19
COLUMN | Als je er dromerig naar kijkt, is zo’n Open Dag best een poëtische gebeurtenis. Je haalt je een plattegrond van Tilburg voor de geest en aanvankelijk is er niets aan de hand: alleen in Tilburg-zuid, aan de Stappegoorweg, rumoert het wat: in mei-juni-juli slaat de dienst Marketing en Communicatie van het ROC daar de eerste piketplaatjes voor de Open Dag-campagne. Thema bepalen, wervend tijdschrift DRIVE ontwerpen, posters en flyers laten maken, briefkaarten, powerpointformats: the lot.
Grote vakantie: iedereen op de camping. September: druk met start schooljaar. Maar oktober, dan ‘gehts loss’! Wegdromend boven een kaart van Brabant zie je vanuit de verschillende locaties van ROC Tilburg de voorlichters hun sporen trekken: bij nacht en ontij, diep het Brabantse platteland in. In hel verlichte lokalen van de plaatselijke vmbo-scholen vertellen zij het verhaal van ROC Tilburg. Als ze dat goed doen dan vragen pa en ma na afloop aan zoon of dochter: ‘Heb je de datum van de open dag? Daar gaan we heen want dit klinkt wel goed.’
Dat gaat heel oktober door en ook in november en december. Weer en wind, storm en regen, sneeuw en ijzel: niets kan deze vaandeldragers van het ROC stoppen. Gewapend met powerpoints, beladen met flyers en adreslijsten bewerken zij ons toekomstig publiek.
In de dagen vlak vóór en vlak na de kerstvakantie zorgt Marketing en Communicatie voor grote spandoeken aan al onze gebouwen. Voor driehoeksborden langs de uitvalswegen. Voor posters met de blijde boodschap in alle scholen voor voortgezet onderwijs. Voor advertenties in dagbladen en weekkranten, voor vermeldingen in de Opendagenkalenders en voor ‘banners’ en ‘redirects’ op internet (Facebook, Twitter). Voor briefkaarten in de bussen van alle bezoekers van de voorlichtingssessies.
En begin januari zijn er nog een paar nabranders voor de voorlichters: Roosendaal, Den Bosch, Boxtel.
Dan de laatste week vóór de laatste zondag van januari: in onze gebouwen broeit en borrelt het. De ondersteunende diensten worden opgeschud en facilitair draait overuren. Poetsen, vegen, opruimen, klaarzetten. Parkeerdienst. Beveiliging. ICT en het netwerk.
Alle medewerkers op het hart drukken: het belangrijkste is niet die hardware, het belangrijkste zijn jullie. Zorg dat bezoekers zich welkom voelen. Zet je zondagse gezicht op. Scheer je en kam je haren en poets je schoenen. Smile! Onderwijs is mensenwerk!
Zaterdag 24 januari de stilte voor de storm: alles staat klaar en de gebouwen staan stil en verlaten te pronken in de januarikou.
Zondag 25 januari. Go! Om 7 uur gaan de gebouwen open want er moeten duizenden broodjes gesmeerd worden voor de lunch. Facilitair werkt zich in het zweet voor de laatste loodjes, altijd spannend want waar zijn nu “#$% die wegwijzers? Oh daar. Dankjewel. En dat net nu het plafond in de gang bij motorvoertuigen moet inzakken.
Op de kaart van Brabant begint het te woelen in de hele provincie: van heinde en verre stromen bezoekers toe, in ploegjes van drie of vier.
Van elf tot vier praten wij ons de blaren op de tong.
Geleidelijk stromen al die belangstellende bezoekers weer de gebouwen uit, de parkeerplaatsen af en terug naar huis. We borrelen na en de gebouwen gaan half opgeruimd dicht. Thuis uitblazen. Maandag weer gewoon lesdag en volgend jaar weer een Open Dag. Doen we het kunstje nog een keer.
Bij de foto: de jongens die over een maand naar Afrika rijden voor hun eindstage waren er ook!
