Beroep: onderwijs | Aflevering 5.26
COLUMN | Nog even over dat scholierenbezoek van twee weken terug, toen ik een 40-tal vmbo’ers al het moois van ROC Techniek liet zien en één van hen al tijdens de eerste minuut van mijn inleiding brakend het (speciaal schoongemaakte) lokaal verliet om op de gang te gaan staan spouwen.
De ochtend zelf was na dat onstuimige en enigszins ontmoedigende begin een groot succes, vond ik zelf. We hebben een mooie school en onze studenten bewegen zich daar ontspannen en op hun gemak in. In de praktijklokalen staat vaak muziek op (Sky radio of Radio 538) en tot verbazing van de bezoekende scholieren gaat er geen zoemer.
Ik vond het dus allemaal wel prima, maar wat vonden de bezoekers? Die waren het in overgrote meerderheid met mij eens. Dat bleek uit de enquête die ik ze voorlegde en die ze netjes invulden toen ik zei dat ze dan de pen mochten houden. Dat was een grap natuurlijk, maar de meesten namen het uiterst serieus en gingen ijverig aan de slag met de vragenlijst.
‘Als je klaar bent inleveren en dan mag je naar huis.’ Zo, dat houdt het tempo er in want het moet niet langer duren dan nodig is.
De laatste vijf jongens waren van het Cobbenhagen College en daar heb ik een zwak voor want daar heb ik zelf ook gezeten, long ago (in 1971 haalde ik daar mijn HBS-diploma). Hoe het zij, zij vulden de enquête bliksemsnel in, kwamen naar voren om hem in te leveren en ik vroeg, routinematig:
‘En, is het bevallen?’
‘Ja hoor meneer’, antwoordden ze gevijven. ‘Zeker wel.’
En ik kreeg een hand. En nog een. En nog een. En nog een. Nummer vijf liep als laatste in de rij met een brede grijns op me toe, zei vriendelijke ‘Respect meneer’, en stak zijn gebalde vuist naar voren. Nét op tijd, maar dan ook maar nét op tijd, schoot me te binnen wat ik moest doen en gaf ik hem een boks.
Daar was ik, oude man, even heel trots op – en dat ving hij ook op. Nog breder grijnzend liep hij het lokaal uit, de zurig ruikende gang in.
> Vorige aflevering Witte jongens – mag ik effe braken?
