Beroep: onderwijs | aflevering 5.40
COLUMN | Diploma-uitreikingen komen in soorten en maten, ik weet dat want ik heb ze jaren achtereen verzorgd, op onze school. En toch kan ik me nog verbazen, of liever, kan sommig gedrag van kandidaten mij verbazen.
Kandidaten die naar voren geroepen worden om hun diploma in ontvangst te nemen en die, terwijl ze door de zaal lopen en terwijl ze op het podium staan en worden toegesproken, hun handen diep in hun zakken houden, jongens én meisjes. Die hun petje ophouden op het podium. (Naast mij sist een docent: ‘Joeri.’De jongen kijkt. De docent gebaart: pet af. Joeri haalt zijn schouders op en houdt zijn pet op.) Die hun zonnebril ophouden. Een kandidaat die zo fanatiek en met open mond op een stukje kauwgom blijft kauwen dat ik vanuit de zaal het stukje gum door zijn mond zie bewegen. Een meisje met een fors decolleté zodat je de tatoeages op de bovenkant van beide borsten ziet.
Op het podium staat een tafel waaraan de kandidaten moeten gaan zitten om hun diploma te tekenen. De ene kandidaat tegen de andere (die al aan de tafel zit), grappend:
‘He, scheuf us op Sjon’.
Sjon reageert: ‘Houd oe smoel man.’
En krijgt antwoord in een feilloos Maaskantje-intonatie: ‘Doe nie zô zenuwachtig jóngen.’ Gelukkig blijft het lichaamsdeel dat Maaskantje hierbij pleegt te noemen, achterwege, maar: toch wel een cultuurkloof, constateer ik.
Ach, onderwijs is óók een burgerlijk beschavingsoffensief en je moet, vóór je oordeelt, bedenken dat deze kandidaten allemaal een deeltijdopleiding hebben gevolgd. Dat betekent dat zij twee jaar lang zowel gewerkt hebben als op school lessen hebben gevolgd en huiswerk hebben gemaakt en theorie-toetsen hebben afgelegd op school en praktijkexamens hebben gedaan op hun werk. Dat is niet niks: dat is een fikse prestatie waarvoor de hele burgerij respectvol zijn hoed afneemt. Chapeau!
