Beroep: onderwijs | Aflevering 6.8
COLUMN | Ik ben op een praktijkopleidersbijeenkomst voor de logistiek. Praktijkopleiders zijn de mensen in de bedrijven (overwegend mannen in dit geval) die onze studenten begeleiden tijdens hun stage. Over die begeleiding wordt heel verschillend gedacht, blijkt tijdens de discussies.
Op de vraag ‘Je hebt een nieuwe stagiair en die zegt na een week tegen je dat ie er niks aan vindt. Wat doe je?’, antwoordt de één dat ie ’t gesprek aangaat en doorvraagt, en de ander dat ie ‘m dan zonder meer laat gaan met de boodschap: ‘Dan ga je toch lekker iets anders doen?’ Na dat antwoord, dat frank en vrij door de zaal schalt, mis ik uit verbazing een paar zinnen van het vervolg van de discussie, want dit is een geluid dat je in het onderwijs niet zult horen.
Het is sowieso goed om met mensen uit de praktijk te praten, want je hoort nog eens wat zaken die aan jou en je comfortabele, centraal verwarmde bestaan, voorbij waren gegaan. Over Oosteuropese vrachtautochauffeurs bijvoorbeeld. Je denkt misschien (ik dacht dat tenminste) nu zal er een litanie aan klachten en verdachtmakingen volgen, maar in de pauze gaat het gesprek met enkele warehousemanagers zo:
‘Pft, met die mannen heb ik te doen. Echt, dat is geen leven. Ze slapen meestal zittend, achter het stuur, ongewassen. Zo’n smeerboel ook waar ze dagenlang in zitten. Dan trek je het portier open en dan schrik je van de putlucht die je tegemoet komt. Echt stank. En het is ok een vuilnisbelt, daarbinnen. Lege blikjes, zakjes, kroosjes, beschimmelde pannetjes, gasbranders, vuile kleren. Niet te geloven. Ze zien er ook bleek en ongezond uit. In een slordig trainingspak en met wallen onder hun ogen.’
‘Ja’, vult een ander aan: ‘En met hun wordt nergens naar gekeken, qua arbo. Ze zitten vaak met badslippers aan in de auto, en daarmee klimmen ze dan ook op de lading. Laatst trof ik er een die een lading aluminium-profielen had. Daar klauterde ie zo overheen. Ja, dan snijd je je natuurlijk aan alle kanten.’
‘Stakkers zijn het’, besluit de man die onze ongemotiveerde student na een week gewoon weg zou sturen. ‘ik heb met ze te doen. Ik haal ze altijd binnen voor koffie en koek en ze kunnen bij mij douchen.’
‘Ha, heeft ie toch nog iets aan die badslippers’, zegt zijn collega, maar ik denk bij mezelf:
Hm, koek en koffie. Dat zou voor die twijfelende student misschien ook wel werken – douchen doet ie thuis wel.
> Vorige aflevering De schoen wringt in het register…
