Beroep: onderwijs | Aflevering 6.9
COLUMN | In augustus 1981 begon ik op Stappegoor, bij wat toen de RKMTS heette, als docent maatschappijleer. Joop Robben werkte er toen al als docent wiskunde: een opvallende verschijning met een bos wilde krullen en flinke baard. Na een paar weken informeerde hij hoe het mij beviel, op de mts. Hij was de eerste die me dat vroeg en ik antwoordde naar waarheid dat ik niet veel begreep van de school, maar dat het in de klas wel oké was.
‘Ach’, zei Joop, ‘Als het in de klas met de jong goed gaat, dan is het oke. De rest doet er niet zo veel toe.’
Dat waren aardige, bemoedigende woorden die ik altijd goed onthouden heb en die ook sterk van toepassing bleken op Joop zelf: als het in de klas met de jong maar goed gaat dan is het oke en de rest doet er niet zo veel toe. Oftewel: Joop was altijd sterk geconcentreerd op wat tegenwoordig het primaire proces heet. De rompslomp eromheen, dat zei hem niet zoveel. Een echte ambachtsman dus.
En Joop was de lieveling van sinterklaas. Dat zit zo: wij hadden op de mts de enige echte sinterklaas, die elk jaar hof hield in de lerarenkamer. Door het jaar was hij verkleed als leraar Duits, maar begin december liet hij zijn pijp achter in de kleedkamer en met een licht Duits accent zette hij vervolgens in de docentenkamer de adjunct voor schut. Die mocht daarna als troostprijs de ring van sint kussen en de staf vasthouden: ‘Goed recht houden he?’
‘Ja sinterklaas.’
Daarmee begon dan de audientie voor de kindertjes van de jonge leraren. Nu weet ik niet precies hoeveel kinderen Joop inmiddels heeft (vrijdagmiddag neemt hij afscheid en wellicht kunnen we ze dan tellen) , maar ik herinner mij goed dat Sinterklaas Joop prees omdat hij strijk op zet zorgde voor almaar aanwassende klandizie.
‘Kijk’, zei Sint dan, bedachtzaam door zijn baard strijkend, ‘Dat ziet Sint graag, de familie Robben uit Goirle. Daar kun je op rekenen. Elk jaar zijn ze present en elk jaar met méér van die lieve kindertjes. Scripscrabbedoelie, kijk eens wat er in het grote boek staat.’
Dat deed Scripscrabbedoelie dan natuurlijk en dan mocht één van de robbetjes de staf overnemen van de adjunct, die opgelucht naar de achterhoede vluchtte.
Tijden! Maar zoals dat gaat: ze zijn voorbij en na 39 jaar wiskundelessen gaat Joop met pensioen. Mede namens sinterklaas mag ik wel zeggen: het zij je van harte gegund, Joop, na al die dienstjaren. Geniet ervan. Het grote boek is nog lang niet uit.
• De foto is een uitsnede uit een groepsfoto, gemaakt toen de mts op z’n eind liep: jaren negentig. Er staan onder andere op: Joop (lange zwarte baard, bril, kalend voorhoofd). Rechts onder hem, ook met baard, toenmalig adjunct Peter Sprinkhuizen, helemaal rechts toenmalige sinterklaas (in burger, colbert, wit overhemd met stropdas, pochette) en links van Joop ondergetekende.
Vorige aflevering Koek, koffie, douche….
