Beroep: onderwijs | aflevering 6.10
COLUMN | Om 08.07 uur pak ik de trein naar Eindhoven: ik moet naar een vergadering in Veldhoven dus straks ook nog de bus, maar nu eerst: de trein. Naast me zitten drie meisjes van een jaar of zeventien die, gedurende alle 23 minuten dat de reis duurt, op gedempte toon gezellig kwebbelen. ‘Gaat nergens over’, die uitdrukking valt elke drie zinnen wel een keer en is ook zeer van toepassing op de conversatie in zijn geheel.
‘Ja zeg. krijg ik zondagavond om 11 uur een appje van die leraar welke spullen ik mee moet nemen voor de les. Nou, dat red ik echt niet op maandagmorgen, om dat nog bij elkaar te zoeken. Gaat nergens over toch?’
Ze reizen van Tilburg naar Eindhoven voor het Summa College, begrijp ik, en dat maakt ze in mijn (ROC Tilburg-) ogen natuurlijk minder toerekeningsvatbaar. Dat vooroordeel wordt bevestigd door de uitspraken van de ene (jawel, de blonde) over de rekenles:
‘Nou zeg, wij moeten dat ook mondeling doen, uit ons hoofd! Dan vraagt ie ineens, out of the blue, Majorie, hoeveel is zesvijftiende maal twee? Nou, dat kan ik echt niet hoor, zo ineens.’
‘Zesvijftiende maal twee? Vijftiende is een half dus dat is twee maal zeseneenhalf.’
Ha, die is slimmer dan de rest.
Majorie: ‘Ja, dat snapte ik later ook. Dertien, duhu. maar ik had evengoed een tweekomma-acht voor de laatste toets.’
En dan, surprise surprise, gaat het gesprek verder over voetballen. Niet over de competitie, maar over hoe ze zelf spelen! En trainen. En over de trainer, maar daar doen ze wat lachterig over want die neemt het allemaal wel héél serieus en zij doen het meer voor de pret.
Dan terugkomst, in de bus, een reality-check. Ik stap in Veldhoven in lijn 174 die boordevol groep-achters zit, wel drie klassen schat ik. Echt helemaal vol. En wat zegt één van de begeleidende onderwijzers?
‘Elke, sta jij op zodat die meneer kan zitten?’
– Leuk toch, een onderwijzer die echt opvoedt.
– Leuk toch, een schoolkind dat daar zonder mokken aan gehoorzaamt
– Leuk toch, ik kan zitten.
En als dat allemaal zo leuk is, waarom vind ik het dan niet leuk?
In de trein terug naar Tilburg leest een hbo-meisje van een jaar of twintig hardop voor aan haar vriendje, uit een pocketboekje (alsik het goed zie, op de omslag):
O’Brien: Zeus grants stupid wishes.
Zeus tegen Adam: ‘I made you a chick. Out of your rib so she is probably not so smart, but..
Tja, daar moet ik hardop om lachen en zij kijken betrapt naar mij en lezen vanaf dat moment samen, in stilte. Knus maar jammer.
Kijk, dat maakt u allemaal niet mee hè, in de auto?
> Vorige aflevering Joop, man van het primaire proces
