Beroep: onderwijs | Aflevering 6.19
COLUMN | Toetsen is discrimineren en een goede toets discrimineert goed: wie kent de stof, wie niet? Wie beheerst de vaardigheden, wie (nog) niet? Een goed examen doet natuurlijk precies hetzelfde en een diploma is daarvan het bewijs.
Een diploma is het officiële papier geworden van discriminatie: deze sollicitant kan optellen, aftrekken en zijn schoenveters strikken. En de andere kan dat niet. Deze kandidaat kan een stopcontact in de muur schroeven zonder dat vervolgens de stoppen doorslaan – en dat mag je toch verwachten als installatiebedrijf, als wij iemand een diploma elektromonteur meegeven.
Of aan een loodgieter, dat na zijn bezoek je kraan niet lekt. En iemand met een havodiploma met daarop een goed cijfer voor Nederlandse taal en letterkunde – dan mag je als bedrijf verwachten dat je zo’n jonge, veelbelovende medewerker een mooie brief kunt laten schrijven naar alle buurtbewoners, bij onverwachte calamiteiten. Daar discrimineer je dan op, bij je vacature.
Tja, en dan komt er een sollicitant met een havodiploma en een mooi punt voor Nederlandse taal en letterkunde en die neem je dan aan en dan blijkt die (surprise, surprise) dyslectisch. He? Dyslectisch? Das niet zoals het hoort, zou je dan kunnen denken, bedrijf zijnde. Hoe kén dat nou?
Al die ophef over het opheffen van aangepaste maatregelen voor dyslectici moet dat aspect niet versluieren: een diploma is discriminatie in objectieve vorm en dat is maar goed ook want als onwetende buitenstaander moet je daarop kunnen rekenen. En schrijven!
> Vorige aflevering Vakantiegroep Tilburg?
