Beroep: onderwijs | aflevering 6.31
COLUMN | Hoe presenteer je beroepsonderwijs aanlokkelijk en geloofwaardig aan de buitenwacht? Dat kan op allerlei manieren maar een tijdje terug bedacht ik ineens: we moeten een boekje maken met de resultaten van ons onderwijs: de goede, bekwame vaklui die wij afleveren en die voor de burger aan de slag zijn gegaan en – dat hoort er dan wel bij als je reclame wilt maken voor je school – die daarmee succes hebben geboekt. Want het moet natuurlijk wel positieve verhalen opleveren.
Plan uitgewerkt, goed laten keuren door de directie en op pad. Eerst naar mijn collega’s: kennen jullie succesvolle oud-leerlingen? Ha, dat was precies in de roos! Vol trots lepelden ze bedrijfsnamen en -adressen op. Niet zozeer dat daar oud-leerlingen werkten, maar die bedrijven waren opgericht en werden nog steeds geleid door oud-leerlingen. Stof zat!
Ik aan het bellen om afspraken te maken – en ik ving nergens bot. Zonder uitzondering waren ze vereerd met het verzoek om te figureren in een boekje met succesvolle oud-leerlingen. Alleen, het maken van een afspraak was vaak moeilijk. ‘Niemand zo druk als een klein baasje’, bleek hier sterk van toepassing – en die bazen trouwens lang niet allemaal klein want ik herinner me een timmerfabriek net voorbij Goirle – groot! Enorme hallen vol houtbewerkingsmachines!
Maar daar gaat het nu niet over, over houtbewerking. Het gaat over de installatietechniek, en dat zijn vaak wél kleine bedrijven. Zo kwam ik dus bij installatiebedrijf Ronald van Rijen, in een bedrijfshal in Tilburg-oost, vlak vóór het fietsviaduct naar Berkel-Enschot. ’s Morgens vroeg, want dat kwam het beste uit. Echt vroeg was dat: om half acht stond ik voor de deur en toen waren de monteurs al binnen. Aan de koffie in een hoek van de bedrijfshal vol busjes en materiaal. Ik had afgesproken met Ronald, oprichter en eigenaar, want die had bij ons gezeten, en wij gingen aan een andere tafel zitten.
De monteurs ondertussen bespraken het komende werk van die dag, op z’n Tilburgs natuurlijk en tamelijk hard ook. Er waren vragen van een jonge gast over een dakreparatie. En ineens hoor ik er bovenuit: ‘Nondeju, dè witte toch wel? Hèdde gij niet opgelet bij d’n Berry dan? Die kon dè altij zô goed uitlegge.’
Ik draaide me om en vroeg: ‘Hebben jullie het over Berry Mauritsz?’
Ze keken een beetje betrapt mijn kant op, maar het klopte wel, ze hadden het over collega en docent installatietechniek Berry Mauritsz. En toen bleek dat niet alleen de oprichter-eigenaar van het installatiebedrijf bij ons het vak had geleerd, maar zij allemaal! Het hele bedrijf had bij ons op school gezeten en – voor een deel dus van d’n Berry – de beginselen van het loodgieten geleerd. Mooi toch?
