COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | afl. 8.01 | Hoe kun je het schooljaar nu beter beginnen dan met verhalen waarom mensen naar school komen? Nee, niet: waarom. Waarvoor!
Waarvoor komen wij graag naar school – dat was de titel van de workshop die ik aanmeldde voor De Parade, onze tweejaarlijkse presentatie / manifestatie van wat wij leuk en belangrijk vinden op onze school. Die aanmelding was impulsief en ik had er meteen spijt van: wat als er maar anderhalve man en een paardenkop zouden inschrijven? Wat een afgang!
Goed dat het me niet meer lukte om de aanmelding ongedaan te maken, want, jawel, tot mijn opluchting stroomde de workshop vol. Vijftig collega’s schreven in – dat was het maximum, daarna verscheen het predicaat ‘vol’ op het scherm. (Zelfs een oud-collega reageerde, maar in de mineur: hij vond het een stuitend bewijs van mijn optimistische kijk op ROC Tilburg. Hij deelde die kijk niet.)
Pft, dat was enerzijds een opluchting – ik had blijkbaar een gevoelige snaar geraakt, en anderzijds een stressor: nu moest ik die workshop wel gaan geven. Nou, dat viel gelukkig alles mee want iedereen had er zin in en bovendien was het goed weer, die dag in de Efteling. Dat laatste was belangrijk want er waren twee workshops in dezelfde zaal gepland dus wij gingen na een korte inleiding naar buiten, de zon tegemoet.
Dit is een lange inleiding, waar moet het heen met dit stukje? Ik heb al een paar verhalen van collega’s gebruikt in deze columns, maar op mijn bureau liggen nog steeds de verslagen van de gesprekken van die ochtend. Wat moet ik daarmee? Nou, laat ik het zo zeggen: als ik ze lees, krijg ik er goeie zin van en dat gun ik iedereen aan het begin van het schooljaar dus ik ga er gewoon uitvoerig uit citeren.
- ‘Toen ik weg moest kwam er een actie van studenten om mij als docent te behouden en bij de diploma-uitreiking kreeg ik een massaal applaus’
- ‘Een klas die iedereen moeilijk vond maar die blij was dat ze mij terugzagen als docent’
- ‘Student: úw uitleg snap ik wél’
- ‘Ik kreeg op de gang een knuffel van een Turkse jongen met als uitleg: dank u wel, zonder u was ik nooit geslaagd’
- ‘Ik kon mijn eigen ervaringen mooi gebruiken in de lessen sociale vaardigheden’
- ‘Ik kon een speciale band opbouwen met een kind uit een pleeggezin in mijn klas’
- ‘De verbondenheid die je krijgt met studenten. Dat ze je uitnodigen om mee te gaan eten.’
- ‘Dat je uitgebreide ziektebeelden krijgt voorgeschoteld, meteen al ’s morgens, dat zegt toch wel dat ze je vertrouwen.’
- ‘Ik zie de studenten toch wel een beetje als mijn kinderen.’
- ‘Ik zie echt kansen om mijn vak te profileren en als rolmodel te dienen, als vrouw in een mannenwereld.’ (uit de techniek dit, een oud-leerling van mij)
- ‘Dat het lukte om een student die heel negatief binnenkwam te overtuigen dat hij het wél kon. Omdat ik als begeleider interesse toonde.’
- ‘Een analfabeet die wij schoolden en die nu een eigen zaak heeft’
- ‘De warmte, het plezier in je werk, dat je met studenten een ijsje gaat eten en de terugkoppeling die je dan krijgt’
En zo kan ik nog wel even doorgaan, en dat doe ik ook, volgende week. Want zeg nou zelf: daar krijg je toch goeie zin van? En er staat niets opzienbarends, vind ik. Gewoon wat wij allemaal weleens meemaken. Onderwijs is leuk!
