COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Alf. 8.5 | Beste mbo-collega, u bent goed, weet u dat? U bent écht goed. De OESO zegt het zelf! Internationaal slaat het Nederlandse mbo een uitstekend figuur en dat is dankzij u! Dus bij deze, een enorme veer in uw kont (vergeef mij deze beeldspraak maar daar hoort een veer nu eenmaal thuis). De OESO prijst ons ruimschoots: In ‘Education at a glance 2017’ vergelijken zij de onderwijsstelsels van de meest welvarende landen over de wereld. Heel gedetailleerd natuurlijk, maar over het Nederlandse mbo heet het o.a. “Nederland heeft een sterk stelsel van beroepsonderwijs met hoge slagingspercentages en goede arbeidsmarkperspectieven.”
En dat is niet alles, deze week. Dat het Nederlandse onderwijs zo goed is, is te weinig bekend in het buitenland en dus is er nu een Engelstalig boek, specifiek gericht op de internationale bühne: The Dutch Way.
Oh, een prachtig boek. Lees lees lees: je krijgt er goeie zin van zozeer worden wij geloofd en geprezen. Niks Finland: Nederland! Even voor de duidelijkheid, dat u het weet: in dat boek heet het mbo: upper or senior secondary vocational education and training. Altijd gedacht dat Engels zo’n lekker beknopte taal was.
Goed, met al die veren in uw achterste is het lastig zitten maar gelukkig worden er ook wat ‘uitdagingen’ benoemd. Wat beter kan! Door de vele institutionele veranderingen is de pedagogische en didactische taak van het mbo in het gedrang geraakt. Om dit recht te zetten dienen de teams te komen tot een goede balans tussen algemene vaardigheden, specifieke beroepsvaardigheden en persoonlijke kwaliteiten van de studenten. (blz 194-5)
Pedagogische en didactische kwaliteiten? Ik denk nog weleens aan het recept van mijn ex-collega Jos! Die was praktijkdocent elektrotechniek op de mts en had zo zijn eigen methodes. Jos was niet zozeer heel groot als wel heel breed en heel sterk. De beroemdste anekdote over hem is, dat er eens een vertegenwoordiger op bezoek was bij de directeur omdat we nieuwe stoelen moesten hebben in de aula. Die moesten stevig zijn want mts’ers waren stevige knapen.
‘Oh, nou, dit model kan echt niet kapot’, schepte de ongelukkige man op.
Directeur zei niets maar belde Jos: ‘Jos, wil je even naar mijn kamer komen?’
Jos kwam, zag en overwon: op verzoek van de directeur pakte hij de modelstoel bij twee poten en boog die keurig naar elkaar toe. De vertegenwoordiger verliet bleekjes de school.
In de praktijkzaal liet Jos leerlingen die naast het potje hadden gepiest, kiezen. Met zijn wat afgeknepen stem zei hij dan: ‘Wat wil je: melden bij de directie of een pedagogische tik.’ Melden bij de directie betekende: vrije middag terugkomen. Een tik dan maar….
Nou, ik weet niet wat u denkt bij ‘tik’, maar dat klinkt toch tamelijk onschuldig, niet? Evenwel, na een tik van Jos stond zo’n leerling ineens een meter of drie meter verderop te suizebollen. Wow. Maar daar was het dan wel mee klaar.
