COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.7 | Ik houd van mijn collega’s. Echt waar! Het bericht ‘Kritiek op lerarenregister zwelt aan’ doet wonderen voor mijn humeur. Zo makkelijk laten we ons geen knollen voor citroenen verkopen! Het lerarenregister is echt niet bedacht door de werkvloer, om dat te snappen hoef je niet te hebben doorgeleerd. De werkvloer zou zoiets niet in alle ernst durven voorstellen.
Het lerarenregister is een typisch institutioneel-bureaucratisch verzinsel, stammend uit een papieren werkelijkheid – ver weg van de harde feiten voor de klas. Het is niet iets van ons, als beroepsgroep, nee, het komt uit de koker van de intermediairen, de zogenaamde belangenbehartigers die meer oog hebben voor hun eigen belangen en hun banden met ministerie en andere geldverschaffers, dan dat zij in de gaten hebben wat hun ‘achterban’ werkelijk beweegt en helpt.
Ik zet ‘achterban’ tussen aanhalingstekens, niet omdat het niet hun achterban zou moeten zijn, wij allen, maar omdat zij daar de voeling mee hebben verloren. Ha! Eat this, vakbonden en onderwijscoöperatie. U wilt ‘een register van, voor en door leraren’? Weinig kans! Een register zonder leraren, dat gaat u krijgen. Wat een hilarische cijfers lees ik toch: van de 83.000 leraren die mochten stemmen voor het Registerparlement (oh, je kunt het niet verzinnen, die institutionele onzin die over ons wordt uitgestort), hebben er 2300 gebruik gemaakt van dit voorrecht. 3%! Ah, ik houd van mijn collega’s. We houden de rug recht. Respect!
Ps. De foto. Al wekenlang kom ik, als ik naar school fiets, langs deze auto: roerloos geparkeerd in de verlengde Trouwlaan en helemaal ondergescheten. Dat vind ik wel een passend beeld bij het register: roerloos geparkeerd en helemaal ondergescheten.
