COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.16 | Het afgelopen jaar heb ik mij af en toe gemengd is in discussies op Facebook, bijvoorbeeld die over de huidskleur van Piet. In die rondrazende discussies wilde ik de stem van de rede laten klinken. Dat is natuurlijk tamelijk pretentieus en het viel ook nog eens tegen. Meestal kreeg ik maar één keer een argument (‘Dat is onze traditie en daar moeten ze van afblijven’). Als ik daar dan op antwoordde met een foto van heel anders uitziende Pieten uit de jaren dertig en de toevoeging dat zo’n traditie blijkbaar best kan veranderen, was de volgende reactie een dreigement aan mijn adres: ‘Die tikken we een keer in elkaar.’
Tja, wat moet je dan? Niet dat ik daar nou meteen bang van werd, maar ontmoedigend was het totale gebrek aan bezinning of relativering wel. En dus was het rapport van het Sociaal-Cultureel Planbureau: ‘De sociale staat van Nederland’, werkelijk een blijde boodschap. De schuimbekkende meute die voornamelijk in hoofdletters, scheldwoorden en verwensingen communiceert, onveranderlijk gepaard gaand met veel uitroeptekens!!!!!!!!!!!, is maar een kleine minderheid. Mainstream Nederland reageert gematigd en beschaafd op allerlei veranderingen, telt bedaard zijn zegeningen en laat zich die opgewonden lynchmob links (of rechts) liggen.
Ik zag dat indertijd ook wel in de les: een paar schreeuwers die de discussie kaapten en een kalme meerderheid die gewoon wachtte op de voortgang van de les. Of op de zoemer, dat kan ook natuurlijk.
Ps deze column verscheen (in geredigeerde vorm) ook in de NRC, onder de titel: Niet iedereen hysterisch.
http://digitaal.scp.nl/ssn2017/
