COLUMN| BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.21 | Soms zit een ongeluk in een klein hoekje en – nog zeldzamer – soms loopt het dan toch nog goed af. Afgelopen week is een collega overleden en dat is natuurlijk geen goede afloop, maar ik moest een rouwadvertentie opstellen voor Walter Schmalz en dat ging maar nét goed. Nu, achteraf, kan ik er wel om grinniken, vooral vanuit de gedachte dat Walter zelf hier waarschijnlijk hartelijk om had moeten lachen. En er een droog commentaar bij verzonnen had.
Walter werkte namelijk bij ons op school bij ICT-Services en dat deed ie al heel lang, ook toen die dienst nog niet zo heette. Als ik het mij goed herinner heeft hij de eerste computers hier de school in gedragen en opgestart. Eerst die stand-alones dus, die toen nog niet zo heetten want er waren nog geen netwerken. Vervolgens begeleidde hij de eerste schreden van veel van onze medewerkers (en van mij) op het digitale pad. De ‘electronic highway’ werd dat toen genoemd en ook die term kon rekenen op de vileine spot van Walter, die bij alle storingsmeldingen altijd eerst vroeg of de stekker er wel in zat.
Toen kwamen de eerste virussen. Hilarische klachten kreeg Walter soms en dat kwam hij dan vertellen – want dat deed hij graag, vertellen. Dat hij een opgewonden telefoontje had gekregen van een medewerker: ‘Wat ik nu toch voor een virus heb, ik kan alleen nog maar hoofdletters typen op mijn computer.’ Juist. De functie van de capslocktoets was dus nog niet tot deze medewerker doorgedrongen en daar kon Walter wel van genieten. Geen gratis leedvermaak overigens, want Walter hielp je wel meteen. Dat bleef ie doen, ook toen er velerlei formulieren en procedures werden ingevoerd en een officiële helpdesk. Als Walter langs wandelde en je riep hem voor een computerprobleem, dan hielp hij je uit de brand. Een verhaaltje over zijn katten kreeg je er gratis bij.
En hoe zat het nu met de tekst van die advertentie? Nou, in die advertentie stond natuurlijk dat hij werkte bij onze dienst ICT-Services, en in de opmaak viel die laatste ‘c’ weg. Er stond dus dat Walter had gewerkt bij ICT-Servies. Ik vermoed dat hij het wel mooi had gevonden als het zo in de krant was gekomen, dat hij onderdeel was van het ict-servies, maar gelukkig zag ik het net op tijd. ICT-Servies! Walter kon bij ons een potje breken en wij missen hem, zoveel is zeker.
