COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.28 | Niets is leuker dan een groep kleuters rondleiden door de techniekwerkplaatsen van roc-stappegoor. Alle collega’s en studenten die je zien aankomen met die zwerm kinderstemmetjes, schieten in de lach.
En ondanks dat je hebt gewaarschuwd: denk er om kinderen, de lessen zijn gewoon bezig dus zachtjes doen en niet storen!, komt een collega gewoon onder de les zijn theorielokaal uit en nodigt de kinderen vrolijk binnen. Eigenlijk hebben we daar geen tijd voor, maar Joost moedigt de kleuters aan: wie kent er een mop? Jij? Vertel!
Ach, voor de jongens in zijn klas is het ook wel leuk, een mop op z’n tijd. ‘Waarom zitten er vijf aapjes op de tak van de boom en denkt de jongste dat het er drie zijn?’ Tja, waarom? ‘Omdat het jongste aapje nog niet goed kan tellen!’ Zo zie je maar. Dan gaan er allerlei vingertjes omhoog die ook nog een mop willen slijten, maar ik neem de hele meute mee want we moeten nog meer bezoeken afleggen: bij de auto’s, bij metaal, bij hout en meubel en bij de vliegtuigen – en we komen ook nog langs de kapsalon.
Het is leuk, zo’n rondleiding, maar is het ook nuttig? Jazeker! We weten uit onderzoek dat als ‘techniek’ niet langskomt vóór groep 6, dus als ze een jaar tien zijn, het eenvoudigweg verdwijnt uit hun keuzepalet. Het wordt niet bewust geschrapt, nee, het verschijnt simpelweg niet meer op hun scherm op die momenten dat ze met vervolgonderwijs of beroepskeuze bezig zijn. En dat is een gemiste kans.
Het is dus leuk en het is nuttig – maar zet het ook zoden aan de dijk? Alweer: ja! Hoe weet ik dat? Als juf Simone aan het einde van de rondleiding vraagt, wie gaat er straks techniek doen op het ROC, gaan er 22 vingertjes omhoog. Ja ja ja!
