COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.29 | Huisstijlen komen, huisstijlen gaan. Ze gaan vergezeld van nieuwe namen en logo’s en vooral gaan ze vergezeld van nieuwe prullaria: de geschenkjes die uitgedeeld worden bij alle mogelijke gelegenheden en die mensen moeten herinneren aan onze naam.
Ja! Een prominente breinpositie verwerven! Met balpennen. Met tasjes. Tasjes, tasjes en nog meer tasjes. In verschillende kleuren, met verschillende opschriften en van verschillende materialen. Groot en klein, dik en dun. Lange hengsels, korte hengsels. Plastic of papier. Als je bij de afdeling Marketing en Communicatie werkt, heb je natuurlijk oog voor die spullen en wil je dat, als er een nieuwe naam komt, een nieuw logo & nieuwe prullaria, alle oude spullen de destroyer in gaan. Vernichten! Ausradieren! Burn it baby!
Dat gebeurt niet altijd. Vooral medewerkers zijn sterk in bewaren: ze hebben nog zo’n tasje liggen thuis en dat is zo handig want daar doe ik altijd mijn brood in voor tussen de middag, dat past precies dus waarom zou ik dat nu weggooien? Ik kan ook zo lekker langs de afdeling Marketing en Communicatie lopen, zwaaiend met dat oude tasje en nonchalant grijnzend. Zoiets.
Nu is op onze school de mobiliteitscommissie aan het werk. Die gaat niet over het openbaar vervoer of de parkeerplaatsen, maar over het herplaatsen van medewerkers binnen de school. De commissie kijkt wat iemand wil en welke plaatsen er vrijkomen en ‘matcht’ dan een medewerker aan zo’n plek. Klaar! Onder de pannen!
Wat heeft dit met elkaar te maken? Nou, vele jaren geleden hadden wij voor vmbo-leerlingen die rondkeken naar een vervolgopleiding in het mbo, een keuzetest in de lucht. Konden ze online invullen en dan kwam er een advies uit voor een opleiding. (Ik deed die test ooit, uit nieuwsgierigheid, en kreeg als advies: directiesecretaresse.) De site waar ze dat konden vinden doopten we: www.weetjijalwatjewilt.nl.
Dat allitereerde lekker en was een groot succes. We lieten dus ook tasjes maken met als opschrift: www.weetjijalwatjewilt.nl. Dit is echt vele jaren en huisstijlen geleden maar deze week kwam ik ’s morgens vroeg in de wandelgangen een collega tegen met aan zijn schouder een tasje met dat opschrift. Hij zwaaide er triomfantelijk mee in mijn richting. ‘Pft Ronald, dat is een oud tasje’, reageerde ik verbluft.
‘Is voor de mobiliteitscommissie’, grijnsde Ronald. ‘Die vragen toch of jij al weet wat je wilt?’
