COLUMN| BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 9.1 | Straks komt de koning. Ik heb mijn goeie pak laten stomen en mijn leidinggevende heeft een spiksplinternieuw jurkje aangeschaft. In de hal van de school ligt nieuwe vloerbedekking en de draaideur is gerepareerd. De tegels op de campus die door de boomwortels een rustiek heuvellandschap vormden, zijn vervangen door mediterraan grint. Drie dagen lang hebben wel zes mannen en vrouwen met hoge drukspuiten en een soort van schrapers de kauwgomplakkaten van de vloer van de onderdoorgang staan schuren. Kortom: we schotelen zijne majesteit een opgepoetste versie van onze school voor – en dat zal elders ook wel zo gaan.
Dat is dus het beeld dat Willem-Alexander krijgt voorgeschoteld van zijn koninkrijk: blinkend schoongepoetst en keurig aangeharkt en opgeruimd, ook op maandagochtend. De koninklijke bubbel, zou je dat kunnen noemen. En ik denk dat hij wel snapt dat het zo zit, hij is niet gek tenslotte.
Onze mechatronica-jongens staan in de hal opgesteld met hun werkstuk: een puntgave miniversie van een kermisattractie. Draait om drie assen en gaat ook nog op en neer, met lichteffecten en muziek en rook. Wij duimen natuurlijk allemaal dat ie het zonder haperen doet, op het moment suprême, maar de jongens geven geen krimp: zeker van zichzelf en hun machine en apetrots dat ze die straks mogen presenteren. Wij ook natuurlijk: kijk, mbo’ers , die kunnen echt iets! Ik hoop dat ze niet zo chill zijn dat ze straks om een selfie vragen.
De kermisattractie staat op scherp. Alle ramen zijn gezeemd. Alle kauwgomplakkaten zijn van de campus weggeschuurd. De muren, het plafond en de pilaren van de onderdoorgang zijn gereinigd. We zijn er klaar voor: laat de koning maar komen!
Bij de foto: de koning treedt in de voetsporen van zijn moeder. Die was bij ons op bezoek in 1999, om kennis te maken met het Promotieteam Allochtone Jongeren. Vergeleken met vandaag was dat bezoek nogal low profile en voor het tijdperk van de social media. Ik heb dan ook lang moeten zoeken naar deze foto.
