COLUMN | Is Twitter een revolutie? Jazeker, het nieuwe medium zet de traditionele verhoudingen in de mediawereld volledig op zijn kop.
Stond vroeger die lastige, eigenwijze journalist tussen de persoon die nieuws had te melden en de lezer/luisteraar/kijker, nu kan de politicus, sportheld, directeur, bestuurder of Jan met de Pet zich rechtstreeks tot het publiek wenden.
Met een eenvoudige Tweet van maximaal 140 tekens maak je de wereld deelgenoot van alles wat je op je lever hebt. En als je maar beroemd genoeg bent – zie Youp van ’t Hek – dan heb je binnen de kortste keren een gigantische schare volgers.
Een omwenteling dus dat Twitter, meer nog dan blogs. Maar is het ook een vooruitgang? Tja, daar kunnen, in ieder geval uit het oogpunt van de journalistiek, vraagtekens bij geplaatst worden. Want Twitter is natuurlijk, omdat je het als gebruiker helemaal zelf aanstuurt, een mooi middel om de berichtgeving naar je hand te zetten. Geen tegenspraak meer van kritische journalisten.
Ook in het Brabantse onderwijsland zijn er bestuurders die er flink op lostwitteren. Zoals: Pieter Hendrikse (lid van de raad van bestuur van OMO), Rob Franken (collegevoorzitter ROC West-Brabant), Philip Eijlander (rector magnificus Universiteit van Tilburg), Marcel Wintels (bestuursvoorzitter Fontys). Opvallend is trouwens dat Coen Free van de School voor de Toekomst, altijd voorop als het gaat om innovatie, zich (nog) niet in de wereld van het Twitteren heeft begeven.
En wat levert het allemaal op? Zoals een Twitteraar onlangs snedig opmerkte: Het lijkt toch erg veel op het geklets bij de dorpspomp van vroeger.
Tweets als ‘sta in de file’, ‘heb de trein gemist, ‘gisteravond laat’, ‘kind op school afgezet’ – het moet allemaal kort en bondig -, wat moet je daar nou mee? Het lijkt erop dat veel Twitteraars toch vooral willen laten zien dat ze het o zo druk hebben en dat hun agenda o zo uitpuilt van de belangrijke vergaderingen en boeiende ontmoetingen.
De reeksen Tweets van de onderwijsbestuurders hebben een hoog goed nieuwsshowgehalte is. De ene bijeenkomst is nog inspirerender dan de andere en je krijgt als lezer de indruk dat je voortdurend op de verkeerde plek bent, want elders is het toch zo fantastisch.
Wat ik zou willen is dat al die Twitteraars nou eens echt hun diepste gedachten aan de buitenwereld toevertrouwen. Zoals Marcel Wintels, een fanatiek Twitteraar en invloedrijk bestuurder. Vorige week nog in het nieuws omdat hij volgens de vakbond AOb tot de zestig te dikbetaalde bestuurders in het onderwijs behoort.
Maar niks geen Tweet van de Fontysvoorzitter, doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Mag ik een paar suggesties doen voor een Tweet: mea culpa, lever spontaan salaris in. Of: gemene streek rooie rotvakbond. Of: verschil moet er zijn. Of: werk me kapot voor paar rotcenten. Of: wie wordt hier beter van?
Of mijn part: fuck off! Maar taal noch teken, daar is Twitter niet voor uitgevonden. Komop Wintels, stuur eens spetterende Tweet over je beloning!
(c) Naaijkens Media