COLUMN | In onze complexe maatschappij worden conflicten steeds vaker door juristen uitgevochten, al dan niet voor de rechter. Is dat erg? Misschien niet, het is nog altijd beter dan dat mensen elkaar de hersens inslaan. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mensen wel erg gemakkelijk dreigend roepen: Ik zet mijn advocaat aan het werk. Mijn advocaat, alsof die standaard tot het huishouden hoort.
Ook in het onderwijs is de voortsluipende juridisering merkbaar. Voor vanalles en nog wat worden er protocollen, contracten en reglementen opgesteld, want stel dat….! Verhalen van ouders die dreigen met advocaten hoor ik al langer, en een rector vertelde mij eens dat hij zich behoorlijk geintimeerd voelde toen hij op hoge toon door een dure advocaat werd toegesproken.
Onlangs was er een ouder in Breda die het SKVOB, een bestuur met enkele middelbare scholen, voor de rechter sleepte. Belangrijkste eis: het cijfer 4 op het rapport van zoonlief voor het vak management en organisatie te veranderen in een 5,5 (= een voldoende). Dat moest de weg vrijmaken voor doorstroming van havo 4 naar havo 5 op het Newmancollege.
Het zal niet verbazen, dit was een leerling-met-een-verhaal. Het liep bepaald niet lekker met de jongen op school en privé. Hij was in aanraking gekomen met justitie en de school had, na gesprekken, met moeder een contract afgesloten dat de jongen zich naar behoren zou gedragen. Niettemin liep het mis, de jongen bleef weg bij twee PTA-toetsen, er was gedoe over huiswerk en daarom werd hij uit de klas gestuurd, de leerplichtambtenaar kwam er aan te pas.
De school wilde zo niet verder en kondigde aan een verwijderingsprocedure in gang te zetten. Triest, vooral voor de jongen die zijn dromen, die hij ongetwijfeld zal hebben gehad, voor dat moment in rook op zag gaan. De ouders pikten de verwijdering niet en spanden een kort geding aan tegen het bestuur van de school.
Maar de rechter is niet aan een inhoudelijke beoordeling toegekomen, hij verklaarde de ouders niet ontvankelijk in hun eis. Ze hadden namelijk geen gebruik gemaakt van de bezwarenprocedure, zoals vastgelegd in het Examenreglement. Terwijl de school notabene de ouders daar uitdrukkelijk op gewezen had.
De rechter tikte de ouders in feite op de vingers, omdat ze niet de moeite hadden genomen om de ‘koninklijke’ weg te bewandelen. Een eenvoudige, laagdrempelige en kosteloze manier om een besluit aan te vechten. De ouders hadden daarom hun rechten verspeeld.
Laat dit een les zijn voor al die heethoofden die niet tot tien kunnen tellen.