Beroep: Onderwijs | Aflevering 1.30
COLUMN | Het beroepsonderwijs heeft één groot voordeel ten opzichte van het gewone onderwijs: het beroep waarvoor wij opleiden. In de publiciteit over het mbo vergeten we dat wel eens, terwijl het toch een lekker concreet doel is van al dat pogen en ploeteren op school: je leert een beroep, je kúnt straks echt iets. Mensen verplegen, een verwarmingsketel installeren, haren knippen, de boekhouding voeren, een jurk ontwerpen, een huis bouwen.
En als je wordt opgeleid tot ‘operator’, wat kun je dan?
Tja, dat is de makke van de opleiding procestechniek: bij de meeste mensen roept het geen beeld op van een concrete activiteit. Een procesoperator, wat kan die dan & wat doet die dan?
Alleen de operators zelf weten dat, lijkt wel. Dus tijdens de Open Dag van het ROC boden we belangstellenden een excursie aan: kom kijken bij Fujifilm en Coca-Cola, dan zie je het zelf!
Veertig mensen vonden dat wel interessant en vorige week was het zover.
‘Ik ben verantwoordelijk voor deze plant en ik ben trots op de producten die wij hier maken.’
Met die krachtige openingszin nam Albert van Maren, plantmanager van P3 bij Fujifilm, het publiek meteen voor zich in. P3, dat was de hal die wij gingen bekijken en Albert was de man die ons daar rondleidde. Een enorme, honderden meters lange productielijn voor offsetplaten (om bijvoorbeeld kranten te drukken) die 24 uur per dag, 7 dagen per week draait, en gerund wordt door een ploeg van zeven mensen.
Zeven! Voor die hele hal! Dat zijn dus de proces-operators waar het hier om gaat, en die zijn als team verantwoordelijk voor het stabiele verloop van deze lijn, want, zegt Albert:
‘Je wilt een stabiel proces, daar is alles op gericht. Het proces is in principe volledig geautomatiseerd en als er iets mis gaat is de proces-operator de eerste die het merkt. Dan komt het aan op zijn inzicht en vindingrijkheid. Wat gaat er mis? Waar gebeurt dat? Wat kan ik daar aan doen?’
Albert vertelt er met passie over tijdens de (lange) tocht langs de productielijn. De lijn is zo uitgestrekt dat de operators zich per step door het complex verplaatsen en het product is lichtgevoelig dus de kleuren van de verlichting zijn zorgvuldig gekozen. (Er is ook een gang met rode tl-buizen, vandaar de titel van dit stuk.)
Albert: ‘Productie in Nederland houden we alleen concurrerend door te werken met hele goeie, hele slimme mensen. Opleiding is cruciaal! Je boekt echt winst als de ploeg een storing zelf en snel kan oplossen, zij zijn de eerstelijns troubleshooters.’
Bij Coca-Cola komt dat verhaal terug. Het is een heel ander bedrijf met een heel ander product, maar Frank van Loon (operations manager) vertelt in zijn inleiding ook: ‘Dat we hier kunnen blijven produceren komt doordat we hele goeie mensen hebben. Mensen maken het verschil. Gebouwen en machines kun je overal neerzetten, maar om kwaliteit te realiseren heb je goeie mensen nodig die betrokken zijn bij het hele proces. Daar streven wij heel nadrukkelijk naar.’
Let op: goeie mensen = goed opgeleide mensen = mbo’ers!
De ruggengraat van Nederland, die leiden wij in het mbo op en met Albert van Maren kan ik zeggen: wij zijn trots op onze producten – al noemen wij onze studenten meestal niet zo.
► Lees hier de vorige aflevering
(c) Naaijkens Media