Beroep: Onderwijs | Aflevering 2.28
COLUMN | Eén keer per maand houden we ‘Broodje CvB’: het College van Bestuur daalt af uit zijn ivoren toren om te lunchen met een aantal studenten. Schalen vol broodjes kroket en gezond, kannen met thee, koffie, melk en jus d’orange. En conversatie. Wat vinden de studenten van de school? Wat is goed? Wat kan beter? Leren ze genoeg? Sluit de stage aan bij wat ze op school leren? Bevalt het rooster? (Nee, nooit.) Voelen ze zich veilig op school? Voelen ze zich prettig op school? Is het verschil met de vorige school groot?
Dat zijn leerzame bijeenkomsten en soms ontroeren ze: als de studenten een onverwacht kijkje in hun ziel geven. Zeker de deeltijd-techniekjongens zijn recht voor z’n raap. Die hebben betaald werk in de bouw of in de metaal en nemen geen blad voor de mond, nooit niet en nergens niet dus zeker niet: als het CvB wil weten hoe het zit, dan kunnen ze het krijgen! Dat begint al bij de allereerste vraag van de voorzitter van het CvB, als iedereen net een hap van zijn broodje kroket genomen heeft: ’Zal ik beginnen of wil één van jullie meteen al iets zeggen?’
Johan (Hout en Meubel), met zijn mond vol en zijn pet stevig op zijn hoofd geplant: ‘Och, stel zelf maar iets voor hoor.’
Grijnzend gaat de voorzitter daar op in: ‘Wat is hier erg goed dus moeten we zeker niet veranderen?”.
En natuurlijk kijkt iedereen nu naar Johan die niets onder de pet wil houden: ‘Het combineert wel lekker met bij m’n werk, de school.’
‘Hoe bedoel je?’
‘De school, das een rustig dagje in de week. Je hoeft niet zo te sjouwen en te beuken en ze zitten je niet voortdurend in je nek, nee, dat is prima zo.’
Zijn maat valt hem bij: ‘Ja, zo’n schooldag, dat is mooi meegenomen, lekker uitrusten. De hele week ben je echt aan het sjouwen en hier kun je gewoon gaan zitten.’
De voorzitter trekt een conclusie: ’Ik begrijp dat er wel een tandje bij kan, hier op school?’
Daar moet Johan om lachen: ‘Nou het is niet zo dat wij hier niks leren hoor.’.
Peter (BOL4 logistiek) gebruikt een Cruijffiaanse wending om aan te geven dat theorie en praktijk aardig overeenstemmen: ’Ja, je ziet het pas als je het snapt. Dan heb je iets gehad op school en dan denk je in de les het zal wel, maar dan kom je het later in je werk tegen en dan snap je ineens waarom ze het hebben uitgelegd, dat je het nodig hebt.’
Richard komt met een onverwacht exposé: ‘We hebben nu een stel weken achter elkaar les van Henk, die geeft kickboksen, en dat zou wel meer mogen vind ik.’
Er valt een aarzelende stilte. Wat bedoelt hij?
‘Nou, ik zit al lang op kickboksen en daar denk je verder niet bij na, je traint alleen hard. Maar die Henk, die legt uit dat andere mensen heel anders naar een situatie kijken. Dat je daar oog voor moet hebben. Bijvoorbeeld dat jongens die gepest worden een geintje heel anders beleven dan jij. Je ziet dus beter de kant van de ander en dat is wel goed.’
Logisch vervolg op deze inkijk is de vraag van CvB-lid Paula: ‘Voelen jullie je wel veilig hier op school?’
Richard: ‘Och, de één heeft meer zorg dan de ander. Het is hier toch een stapje verder dan het vmbo, daar ben je meer aan het uitdagen. Nu denk ik ik ben hier om een vak te leren. Je wordt serieuzer, Ik heb nog met niemand een aanvaring gehad, hier.’
Paula: ‘En anderen ook niet met jou?’
Gegrinnik.
Richard, vaderlijk: ‘Och vrouwke (ik verslik me in mijn broodje – gs), sinds die kapsters hier in het gebouw zitten gaan wij in de pauze echt niet liggen klooien. Nee hoor, gewoon lekker rondhangen en kijken.’
Daar nemen we nog een broodje op.
• Naschrift: Onze studenten moeten zich tijdens een Broodje CvB uiteraard vrij en onbelemmerd kunnen uiten. In dit stukje zijn de namen veranderd en de opleidingen enigszins aangepast, zodat uitspraken niet te herleiden zijn tot individuele studenten.
> Lees hier de vorige aflevering
