INTERVIEW | Journalist Pepijn Crone (RTL Nieuws) spijbelde op de middelbare school soms dagen achtereen, bleef twee keer zitten en moest uiteindelijk van school af. Zonder diploma. Op zijn 18e kreeg hij een schuldgevoel en keerde terug naar de schoolbanken. Het verhaal van een voortijdig schoolverlater die last had van het puberbrein.
Tekst: Emmanuel Naaijkens Foto’s: Marc Bolsius
Vaak heeft Pepijn Crone (32) zitten peinzen waarom het mis ging op de middelbare school en hij in 4 havo zonder diploma zijn school de rug toekeerde. Hij heeft zelfs het boek ‘Het puberende brein’ van prof. Eveline Crone (geen familie) gelezen in de hoop daar antwoorden te vinden op zijn vragen. Pepijn Crone is het klassieke voorbeeld van een voortijdig schoolverlater die fluitend zijn papiertje leek te halen, maar die ergens halverwege al spijbelend door het ijs zakte. Het puberbrein speelde hem parten. In zijn geval viel dat des te meer op omdat zijn twee zussen moeiteloos de school doorliepen en later een universitair diploma behaalden.
Met Pepijn kwam het later overigens alsnog goed – ook dat hoort bij veel voortijdig schoolverlaters. Inmiddels woonachtig in Amsterdam maakt hij als tv-journalist reportages voor RTL Nieuws. Dat hij uiteindelijk toch in het goede spoor kwam schrijft hij toe aan de loyaliteit van zijn ouders. Ondanks hun zorgen en soms wanhoop, bleven ze hun zoon steunen.
Je zat in Hilvarenbeek op de basisschool. Toen was er nog geen wolkje aan de lucht?
“Mijn Citoscore was 546, het advies havo/vwo. In de brugklas van het Odulphuslyceum ging het prima, maar in de twee havo ben ik al meteen blijven zitten. Op die leeftijd is de wereld om je heen veel interessanter. De hormonen sloegen toe, of zoiets. Er liepen allemaal meisjes rond, je leerde nieuwe, leuke gasten kennen. Mijn horizon reikte niet verder dan het volgende weekend, feestjes enzo. En we gingen vaak windsurfen. Er was zoveel afleiding dat school uit beeld raakte.”
Had je een hekel aan leren, aan school?
“Je werd niet echt uitgedaagd, althans in mijn tijd. Er werd veel klassikaal lesgegeven. Dat werkte voor sommigen heel goed, vooral voor meisjes. Ik zag dat bij mijn zussen. Die puberden natuurlijk ook, maar ze hadden de discipline om in die klassikale omgeving toch te scoren. Voor mij, maar ook voor andere jongens, was dat veel lastiger. Het gekke was, sommige vakken zoals geschiedenis en Frans en Nederlands boeiden mij wel. Maar ja, dat huiswerk, woordjes leren…”
Greep de school niet in toen je ging afdwalen?
“Nee, de filosofie was dat leerlingen zelf verantwoordelijk zijn voor hun gedrag. En mijn ouders hoorden nauwelijks iets van de school van de problemen. Vanaf de derde spijbelde ik vaak, hele dagen soms. Behalve bij gym, dat vond ik leuk. Meestal zat ik gewoon op het schoolplein, daar was het gezellig. Sigaretje roken, met meiden kletsen enzo. Nee, ik heb nooit een leerplichtambtenaar gezien. Ik moest wel regelmatig op het matje komen bij de conrector als ik eruit was gestuurd. Ik kon een klier zijn, hoor. Ik beloofde dan ik mijn leven zou beteren, maar daar kwam niks van terecht. Ik hield iedereen voor de gek, ook mijn ouders. Maar ik wil de school niet de schuld van alles geven.”
• Pepijn Crone verliet zonder diploma de school, maar keerde later terug naar de schoolbanken. Hij is nu verslaggever bij RTL Nieuws.
Vond je het dan niet vervelend dat je in de tweede bleef zitten? Je vrienden gingen wel over.
“Nee, vreemd genoeg niet. Ik vraag me nog steeds af hoe dat in zo’n puberbrein werkt. Ik was helemaal niet bezig met de vraag wat belangrijk was voor mijn toekomst.”
Was je dan niet bezig met wat je later wilde worden?
“Nee, niet echt. Later, toen ik van school was en naar het Luzac [privéschool, red.] zou gaan, heb ik een beroepskeuzetest gedaan. Daaruit kwam: ofwel gymleraar, ofwel journalist. Zo concreet was dat. Dat was trouwens een dure test die mijn ouders betaald hebben. Die wisten op een gegeven moment ook niet meer wat ze met me aanmoesten.”
Had het anders kunnen lopen op de middelbare school?
“Daar heb ik wel over nagedacht, maar ik heb geen idee. Daar heb ik geen antwoord op.”
Het zat niet in het feit dat je, cognitief, op je tenen moesten lopen?
“Nee, het was duidelijk een kwestie van onderpresteren. Dat werd ook gezegd in die tijd. Met mijn intelligentie was niks mis, dat bleek later ook uit die test.”
Wist je in je achterhoofd niet dat je fout bezig was?
“Ergens wel, maar je wilt het niet zien. Ik stak mijn kop in het zand. Mijn vrienden zeiden tegen mij: waar ben je mee bezig? Maar dat hielp niet. Als ik nu op mijn werk een dag niet goed zou presteren, dan zou ik daar echt van balen. Ik ben ambitieus en wil iedere dag voor het beste gaan en dat was toen diametraal anders.”
In vier havo was het op een dag over en uit. Zijn ouders stelden hem voor de keuze: serieus naar school of een baantje zoeken. “Die baantjes waren heel leerzaam, ik begon te beseffen dat ik zonder diploma niet verder zou komen.” Crone schreef zich in voor een mbo-opleiding toerisme in Utrecht. Na driekwart jaar viel echter opnieuw het doek. “Toen voelde ik wel – ik was 18 – dat ik in mijn schoolcarrière mislukt was. Ik kreeg schuldgevoel naar mijn ouders. Mijn vrienden haalden wel hun diploma. Dat begon te wringen.” Bij wijze van time out ging hij op een camping in Italië werken. “Ik was teruggeworpen op mezelf, maar ik redde het. Daar kreeg ik in de gaten dat het leuk is als je iets bereikt, dat je trots kunt zijn op jezelf.”
Terug in Nederland koos hij ervoor naar het Luzac College te gaan. “Het was mijn laatste kans. Mijn ouders leenden mij 20.000 gulden, ik heb plechtig beloofd dat ik het geld voor mijn 30e terug zou betalen. Dat is ook gebeurd.” Het Luzac bleek een reddingsboei. Hij deed 4 en 5 havo in één jaar en slaagde met hoge punten. Daarna voltooide hij zonder vertraging de Fontys Hogeschool voor de Journalistiek. Hij werkte bij het NOS Journaal, het Jeugdjournaal en nu dus bij RTL Nieuws.
[Dit artikel is ook geplaatst in de bijlage Schoolkeuze van het Brabants Dagblad en het Eindhovens Dagblad, januari 2014]
______________________________________
Deel voortijdig schoolverlaters keert terug
Soms drijven ze hun ouders tot wanhoop. Pubers die wel kunnen maar niet willen leren. Ze presteren onder, spijbelen bij de vleet en verlaten uiteindelijk zonder diploma de middelbare school. Ze komen te boek te staan als voortijdig schoolverlater. Dat is een leerling die zonder startkwalificatie (diploma mbo-2, havo of vwo) het onderwijs de rug toekeert. Hoe pijnlijk dat proces ook is, daarmee is niet alle hoop verloren wijst onderzoek uit. Binnen drie jaar keert minimaal een derde van alle vsv’ers terug naar de schoolbanken om alsnog de schade in te halen.
De overheid zet sinds vijf jaar sterk in op het terugdringen van het voortijdig schoolverlaten. Dat heeft een positief effect gehad. Sinds 2002 is het aantal vsv’ers gedaald van 5.5% naar 2.9% In het voortgezet onderwijs gaat het in absolute aantallen om bijna 8500 leerlingen (schooljaar 2011-2012).
Verhoudingsgewijs is de uitval in de bovenbouw van het vmbo het hoogst, met ongeveer 2.5%. Voor de bovenbouw havo is dat 1% en het vwo 0.5%.
Spijbelen is een indicatie dat er wat aan de hand is met een leerling. Soms zelfs een voorbode van crimineel gedrag. Daarom is de digitale registratie en begeleiding aangescherpt. Een spijbelende leerling komt vandaag de dag snel in beeld bij de leerplichtambtenaar.
Zie ook www.aanvalopschooluitval.nl [deze site bestaat niet meer]
‘Deze tijd vraagt dat kinderen kritisch leren denken’ [2011]
