Beroep: onderwijs | Aflevering 4.4
COLUMN | Marlies Dekkers: veruit mijn beroemdste oud-leerling. Twee jaar in de klas gehad op de vhbo in Breda. De vhbo was een soort brug naar het hbo, voor lbo’ers die na de basisschool te laag hadden gekozen. Bij ons haalden ze vervolgens in drie jaar een havo-diploma en dan stroomden ze door naar het hbo.
Leuke school met ijverige, leergierige leerlingen. Ook Marlies trouwens. Brutaal als de beul, dat wel. Niet brutaal in de zin van onbeschoft, maar wel: ze zei precies wat ze dacht op het moment dát ze het dacht, zonder zich te storen aan futiliteiten als dat de les over iets heel anders ging of dat ik midden in een betoog was of zo. Niks van dat al. Gewoon patsboem, recht voor je raap. Én gelachen dat we hebben. Soms.
Enfin, ze haalde keurig zonder zittenblijven haar diploma en toen ze van school ging, hielden we onze adem in want toen kwam haar zusje in de eerste klas. Nondeju, dachten wij, hebben we net Marlies overleefd, krijgen we haar zus. Die bleek ook nog eens een kop groter dan Marlies (die wel een grote mond had maar een klein, slank meisje was) dus wij zetten ons schrap….
Nergens voor nodig. Onder zo’n dominante oudere zus had dat jonge zusje zich ontwikkeld tot een lief, bescheiden meisje dat alleen iets zei (en dan nog zachtjes ook, een modaliteit die Marlies helemaal niet kende, met haar harde, schelle stem) als je haar iets vroeg.
Marlies ging naar de kunstacademie. Ik zag haar nog een keer op het station van Breda en toen vertelde ze me (en de rest van het station):
‘Nou zeg, ik zit nu tussen allemaal havisten en die hebben op de havo echt nooit huiswerkgemaakt hoor. Nooit! Wij wel toch? Iedereen maar blokken op de vhbo! En zij hebben ook hun diploma gehaald. Je vraagt je wel af, waren wij nou zo stom?’
De volgende keer dat ik haar zag was op tv, in een show van Veronica figureerde zij met haar beroemde blote-billenjurk (die inmiddels in een museum hangt, heb ik begrepen). En nog weer later zag je ineens overal haar beha’s, met die beugels er bovenuit, en kwam ik in Rotterdam langs haar winkel aan de Witte de Withstraat met het citaat van Andy Warhol in neon aan de gevel: Everybody will be famous for 15 minutes.
Ha! Daar heb ik het waarschijnlijk wel eens over gehad, in de les. Van 1983 tot 1985 kreeg ze maatschappijleer van mij. Daar was ze niet goed in, maar ook niet slecht: op het eind stond ze voldoende (we deden toen even niet aan punten). En nu, bijna dertig jaar later, staat ze volgens de NRC 18 miljoen in de min. Wat een loopbaan! Chapeau! (Hoewel een hoed niet het eerste kledingstuk is waar je aan denkt, bij Marlies.)
> Vorige aflevering: Waarom ben ik ooit ergens anders?
