Berooep: Onderwijs | Aflevering 3.26
COLUMN | Die Job Cohen. Komt ie met een vuistdik rapport en vat ie het samen in één, hippe afko: yolo. You only live once, dus er moet wél iets gebeuren (desnoods in Haren). Die gedachte herken ik, juist in dit verband.
Een paar jaar geleden gaf ik maatschappijleer aan de bedrijfsschool van gti, in Oisterwijk. Twintig leerling-elektromonteurs van 17, 18 jaar in jaar. Die lessen, dat was hard werk maar ook leuk en instructief.
We hadden het natuurlijk over van alles en nog wat, dat krijg je met zo’n vak. Ook over geweld en knokken en dat soort dingen. Daar hadden ze ’t graag over: sterke verhalen over het weekeinde en wat ik daar dan van vond. Ze wilden mij, duidelijk afkomstig uit een ander milieu, shockeren met drank, drugs, random-seks en knokpartijen. Soms lukte dat.
Punt was, het waren meest dorpsjongens (Oisterwijk, Berkel, Enschot, Udenhout, Haaren, Moergestel etc) en dan vroegen ze bijvoorbeeld of ik de krant gelezen had, maandag. Dat met die portier, vrijdagavond, in Baarle Nassau? Dat waren zij! En toen Grossmaul Bart een keer zijn mond hield tijdens zo’n klasse-gesprek (hij zat dromerig voor zich uit te staren) vroeg ik wat er was: ‘Bart, jongen, waar zit je aan te denken?’
Nog steeds een beetje afwezig zei hij: ‘Och meneer, al dat gedoe hier in de kroegen. Weet u wat echt leuk is? Vechten met de ME. Dat is zoooo heftig.’
Enkele klasgenoten konden dat beamen. Ze zochten het ook wel bewust op. Kicken! De spanning. Dat je echte klappen kreeg als je niet op tijd weg was. Het lawaai. De maten om je heen. De chaos. En waar je echt voor moest oppassen was niet de ME, nee, dat waren de arrestatieteams. De ME, die mepte er maar zo’n beetje op los met die knuppels, dat deed niet eens heel zeer. Maar die arrestatieteams, die opereerden in groepjes achter de linie, in burger. Je herkende ze niet maar ze arresteerden in het geniep de raddraaiers en dat deden ze zo dat het wél zeer deed.
Bart wees op Jeffrey, die met een enigszins beschadigd gezicht achterin zat te sippen. Ha!
‘Weet u meneer, vorige week was er niks aan, in Rotterdam. Er gebeurde gewoon niks, dus wij liepen na de wedstrijd te balen en voor een kroket naar de Febo, en daar stonden wat van die oude kerels (navraag leerde dat het om dertigers ging– gs) en Jeffrey zegt tegen ons ik ga een geintje uithalen dus hij loopt naar die kerels toe en begint te zieken en echt, voor we ook maar iets in de gaten hadden werkt één van die mannen hem tegen de grond en wrijft hem zo met zijn gezicht over de tegels. Ha!
U had ‘m moeten zien piepen. En die andere kerels stonden echt naar ons te kijken, zo van nou doe eens wat. Ja, mooi niet natuurlijk, want dat was een arrestatieteam, handboeien in hun achterzak en al. Die hadden ook niks te doen gehad dus die waren maar een kroket gaan eten.’
Misschien gaat yolo ook op voor oude mannen van een jaar of dertig.
Ga hier naar de vorige aflevering: Troost!
